خبر روز | نقد سریال تاسیان که گند زدن به همه چیز

سریال تاسیان دومین ساخته‌ی تینا پاکروان عزیز درباره‌ی وقایع پیش از انقلاب محسوب می‌شود، این ساخته‌ی انقلابی همانند سریال خاتون، روایت‌گر یک عشق نافرجام است که مسیر دشواری را برای رسیدن به یک‌دیگر طی می‌کنند.

بعد از رفع توقیف، سریال تاسیان به مسیر خودش ادامه می‌دهد تا در قسمت ۲۳ به ایستگاه پایانی برسد. با تمام شدن سریال تصورات بینندگان نسبت به این اثر، دچار تغییر می‌شود. چرا که خیلی از سوال‌ها بی‌جواب ماندند و بیشتر پاسخ‌هایی که داده شد هم ‌ارتباطی با آن موضوع نداشت. شاید سریال تاسیان یک اثر پرمهره باشد اما سرنوشت سریال با مهره‌ها رقم نمی‌خورد، به همین خاطر خیلی از ساخته‌های این‌چنینی در انتها به مشکل برمی‌خورند چون این نوسینده‌ی داستان است که تعیین می‌کند که یک اثر چگونه کارش را شروع کند و به چه ترتیب به پایان برسد تا مخاطب از او راضی باشد.

موضوعی که دوست دارم نقد سریال تاسیان را با آن شروع کنم، نام سریال است. کسانی که تاسیان را تماشا کرده باشند، قطعاً از معنیِ این کلمه آگاه هستند، تاسیان در زبان گیلکی به معنای کسی است که درد، دوری و اندوه بسیاری از عشق کشیده است و به همین خاطر در بیشتر اوقات امکان دارد، سر همین مسئله جان خودش را از دست بدهد. تا اینجا هیج مشکلی وجود ندارد و همه چیز عادی است اما قسمت آخر تمام معنی لغوی این کلمه را نقض می‌کند. داستان این طور به اتمام می‌رسد که شیرین کشته می‌شود، معشوقه‌‌ی او امیر نیز باتوجه به نامی که برای سریال در نظر گرفته‌اند، می‌بایست از داغ این مرگ دیوانه شود و فراغ بسیاری بکشد اما چنین خبری نیست و او بلافاصله بعد از مرگ شیرین، می‌میرد.

مرگِ امیر، تمامی پیشینه‌ی این اثر را خراب می‌کند و سریال تبدیل به یک ساخته‌ی آبکی می‌شود. اگر خیلی روراست بخواهم صحبت کنم، قسمت آخر سریال تاسیان بدترین اپیزود این اثر است. در قسمت آخر شما شاهد این هستید که اتفاقات خیلی ساده درحال تمام شدن است و همه چیز خیلی عادی و به معنای واقعی کلمه آبکی درحال پیش رفتن هستند. داستان امیر و شیرین را کنار بگذاریم و به سراغ کارخانه‌ی آقای نجات برویم. کارخانه آتش گرفته اما خبری از آتش نیست، اگر در داستان این‌طور ذکر شده است که کارخانه باید آتش بگیرد، می‌بایست کل آن محوطه درگیرِ آتش باشد، اگر توانایی به آتش کشیدن را ندارید، حداقل با جلوه‌های ویژه آن را درست کنید نه اینکه تنها بخش کوچکی از آن را آتش بزنید.

منبع: مجله بازار