نقد و بررسی انیمیشن یوز طلوع امید در آسمان انیمیشن ایران
با تولد آثاری چون «پسردلفینی» و اکنون «یوز» این باور به واقعیت پیوسته است. این مجموعه موفقیتها، ثابت کرد که خلاقیت و توان فنی ایرانی میتواند محصولاتی در سطح استانداردهای ملی و حتی بینالمللی تولید کند و راهی برای اکران داخلی و خارجی بیابد.
فیلمنامه و درام: سفری قابل پیشبینی
یکی دیگر از ایرادات ساختاری «یوز» در شیوهی روایت، داستانگویی و در کل فیلمنامه نمایان میشود. همچنین به جز یوز و شاید کاراکتر دایی که به لطف حامد عزیزی جان گرفته است، شخصیت پردازی بقیه کاراکترها سطحی باقی مانده است. شخصیت «بابی» (گربه) حضوری مقطعی و غیر منسجم دارد و کاراکتر «استاد پیشول دمپشمکی» نیز تنها تقلیدی ضعیف از تیپهای استادان در دیگر انیمیشنها است و حرف جدیدی برای ارائه ندارد.
طنزی دوگانه
طنز فیلم ریسکی است؛ یا مخاطب را همراه میکند یا به کلی بیمزه مینماید. بار اصلی طنز بر دوش صداپیشههای اثر، به ویژه حامد عزیزی و سامان مظلومی، قرار دارد. شوخیهای کلامی غالباً کارآمد هستند، اما شوخیهای فیزیکی که غالباً شامل افتادن یا استفاده از چاق بودن یوز است، اغلب جواب نمیدهند و تکراری به نظر میرسند. تعداد زیادی از شوخیهای موقعیتی فیلم نیز تکراری و کمرمق هستند و به دلیل عدم اجرای صحیح فیزیکال انیمیشن، تأثیرگذاری خود را از دست میدهند. البته نکتهای که در فیلم وجود دارد این است که در خیلی از صحنهها، فیلم علاوه بر خنداندن مخاطبِ کودکِ خود به خنداندن مخاطبان بزرگسال و اکثراً دهه شصتی و دهه هفتادی (یعنی پدران و مادران) نیز فکر کرده است. این نکته را میشود در سالنهای سینما احساس کرد.
امید به آیندهای روشن
در نهایت، باید تأکید کرد که «یوز» یک شاهکار سینمایی نیست و ضعفهای فنی و روایی آن مشهود است. اما اگر آن را در بستر صنعت نوپای انیمیشن ایران ارزیابی کنیم، اثری درخشان و الهامبخش به شمار میآید. انتظار میرود صنعت انیمیشن ایران با حمایتهای لازم، به سمت تولیدات باکیفیتتر حرکت کند و این امر مستلزم حمایت فعالانه، هم از سوی مخاطبان و هم از سوی منتقدین است. ما باید در نقد منصفانه از کار ایرانی حمایت کنیم، به ویژه با در نظر گرفتن اینکه این اثر اولین تجربه کارگردانی رضا ارژنگی است و تنها آغازگری برای یک مسیر تازه در این صنعت محسوب میشود.
منبع: گیمفا
📌 با مجله خبری گلی شی همراه ما باشید با بهروزترین اخبار.
