تصویر روز | نقد و بررسی فیلم Eenie Meanie تصادف زنجیره‌ایِ ژانرها
فیلم‌های استریمینگ امروزه اغلب مانند فست‌فود سینما هستند؛ سریع آماده می‌شوند، زود مصرف می‌شوند و به ندرت طعمی ماندگار از خود به جای می‌گذارند. فیلم Eenie Meanie نیز از این قاعده مستثنی نیست. کارگردان و نویسنده، شان سیمونز، که پیشینه‌اش در ساخت سریال‌های تلویزیونی قابل توجه است (سریال اسپین‌آف جان‌ویک)، این بار قدم به عرصه سینما گذاشته، اما انگار دوربین را گم کرده است.
در نهایت، Eenie Meanie یک شکست چندوجهی است. این فیلم نه یک تریلر سرقتی هیجان‌انگیز است، نه یک کمدی خنده‌دار و نه یک درام تاثیرگذار. این فیلم، نمونه‌ای کلاسیک از یک پروژه گم‌گشته است که هیچ‌کس از فیلمنامه‌نویس و کارگردان گرفته تا استودیو نمی‌دانسته قرار است در نهایت چه چیزی تحویل دهد. نتیجه، یک اثر کسل‌کننده، بینظم و به طرز دردناکی معمولی است که حتی از عناصر سرگرم‌کننده پیش‌پاافتاده نیز بی‌بهره است. اینجاست که می‌گویم اگر تماشاگران مشتاق ژانر سرقت، وقت و انرژی خود را صرف بازدید دوباره از کلاسیک‌هایی مانند «بیبی درایور» ادگار رایت یا سری «اوشن» سودربرگ کنند، بسیار بهتر عمل کرده‌اند. «اِنی‌مینی» نه تنها محکوم به فراموشی سریع است، بلکه به عنوان یک مطالعه موردی در مورد چگونگی به هدر دادن پتانسیل یک ایده نسبتاً خوب نیز عمل می‌کند. این فیلم یک دزدی است، اما نه آن گونه که قصد داشته باشد؛ بلکه یک دزدی آشکار از وقت باارزش تماشاگران است.
نکات مثبت:
- عملکرد قابل قبول سامارا ویوینگ در نقش اصلی
- برخی صحنه‌های اکشن فنی و بدون اشکال
- طراحی لباس و لوکیشن‌های متناسب با فضای فیلم
نکات منفی:
- فیلمنامه ضعیف و پر از صحنه‌های تصنعی
- عدم شیمی بین بازیگران اصلی
- ساختار روایی آشفته و بدون تمرکز
- شخصیت‌پردازی سطحی و کلیشه‌ای
- پایان‌بندی عجولانه و غیرقابل باور
- ادا بازی به سبک تارانتینو
جمع‌بندی
فیلم Eenie Meanie یک فرصت از دست‌رفته است؛ هم برای کارگردان تازه‌کارش و هم برای تماشاگرانی که به دنبال یک سرگرمی هوشمندانه هستند. شاید تنها نقطه قوت آن این باشد که ثابت می‌کند گاهی حتی بهترین بازیگران نیز نمی‌توانند فیلم‌های ضعیف را نجات دهند.
منبع: گیمفا
