خبر روز | تصاویر ۱۰ کارتون سریالی برتر دهه ۹۰ میلادی

بسیاری از سینماگران باور دارند که دهه ۹۰ میلادی بهترین دهه برای کارتون کودکان بود؛ امروز می‌خواهیم نگاهی به ۱۰ مورد از این آثار بیندازیم که هنوز هم ارزش تماشا دارند.

۱۰) انیمیشن سریالی CatDog: دنیایی از خاطرات سگ و گربه‌ای

امکان ندارد شما این سری دوست‌داشتنی و عجیب را دیده باشید و فراموش کنید.

مجموعه CatDog ممکن است به همان تحسین انتقادی Batman: The Animated Series یا محبوبیت فرهنگی SpongeBob SquarePants دست نیافته باشد، اما به عنوان یک اثر متمایز دهه ۹۰ به دلیل جسارت و جذابیت عجیب و غریبش باقی می‌ماند. این مجموعه که توسط پیتر هانان خلق شد، ماجراهای سوررئال دو برادر متصل به هم ، کَت (گربه‌ای باکلاس و حیله‌گر) و داگ (سگ دوست‌داشتنی اما کم‌هوش)، را دنبال می‌کند که یک بدن مشترک بدون دم یا پاهای عقبی دارند. همین مفهوم پوچ به تنهایی CatDog را فراموش‌نشدنی کرد؛ با ترکیبی از کمدی فیزیکی و زیرلایه‌های تاریک که مرزهای انیمیشن کودکان را جابه‌جا کرد.

چیزی که CatDog را بالاتر از سایر کارتون‌های فراموش‌شده دهه ۹۰ قرار می‌دهد، پذیرش بی‌پروای عجیب‌بودن است. اپیزودهایی مانند “Meat, Dog’s Friends”، که در آن داگ درباره گوشت‌های حراف توهم می‌زند و تقریباً کت را می‌پزد، یا “CatDog’s End”، که به سادگی یک فروشگاه برای تعویض نیمه‌های پایینی بدن را نمایش می‌دهد، خلاقیت بی‌قید و بند آن را نشان می‌دهند. سبک انیمیشن زمخت اما بازیگوش آن، همراه با صداپیشگی قوی تام کنی (داگ) و جیم کامینگز (کت)، هویتی متمایز به آن بخشید. در حالی که منتقدان آن را زشت و بدشکل دانستند، طرفداران طنز زیرپوستی و هسته عاطفی آن، پیوند برادری کت و داگ، علیرغم جر و بحث‌های مداومشان، را تحسین کردند که با مخاطبان ارتباط برقرار می‌کرد.

۹) مجموعه کارتونی Johnny Bravo: مردی با موهای طلا از جنس آزار و اذیت

هیچکس نمی‌خواهد جانی براوو باشد یا با شخصی مانند جانی مواجه شود.

مجموعه Johnny Bravo با ارائه ترکیبی منحصر به فرد از کمدی فیزیکی، ادای الویس و طنز خودآگاه، جایگاه خود را به عنوان نهمین سریال انیمیشنی برتر دهه ۹۰ تثبیت کرد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۷ در Cartoon Network روی آنتن رفت، ماجراهای شخصیت اصلی، مردی عضلانی با عینک آفتابی و صدایی شبیه الویس پریسلی که با غرور بی‌حد و حصر و تلاش‌های ناموفقش برای جلب زنان، اغلب به عنوان هدف شوخی‌ها قرار می‌گرفت، را دنبال می‌کرد. آنچه Johnny Bravo را خاص می‌کرد، کمدی هوشمندانه، پارودی‌های فرهنگ عامه آمریکا و شوخی‌های دوست‌داشتنی برای بزرگسالان بود که زیر پوسته کارتونی آن پنهان شده بودند.

اپیزودهایی مانند “Terror at 5000 Feet” پارودی از “Twilight Zone”  و “Bravo Dooby Doo”، کراس‌اووری با مجموعه Scooby-Doo، هوشمندی نویسندگان و تمایل آن به مسخره کردن کلیشه‌های کلاسیک را نشان می‌داد. فصل‌های اولیه این مجموعه، به دلیل دیالوگ‌های زیرکانه و پاسخ‌های سریع جانی مورد تحسین قرار گرفتند، اگرچه فصل‌های بعدی به دلیل تغییرات شخصیتی و گرایش به طنز سطحی‌تر، افت کیفیت داشتند. Johnny Bravo یک نقطه عطف فرهنگی بود که مسیر حرفه‌ای غول‌های انیمیشن مانند ست مک‌فارلن (Family Guy) و بچ هارتمن (Fairly OddParents) را آغاز کرد. مهمان‌های ویژه آن به جذابیتش افزودند، در حالی که شخصیت‌های تکرارشونده مانند کارل، فردی و سوزی کوچولو، که هیچ چیز را تحمل نمی‌کرد، مکمل‌های مناسبی برای شیطنت‌های جانی بودند.

۸) کارتون سریالی The Magic School Bus: بهترین تجربه یادگیری کودکان

هیچ چیز لذت‌بخش‌تر از این نبود که به جای کتاب‌های علوم حوصله‌سربر این برنامه را ببینیم.

سری The Magic School Bus با ترکیبی بی‌نظیر از سرگرمی و آموزش علمی دقیق، جایگاه خود را به عنوان هشتمین سریال انیمیشن برتر دهه ۹۰ به‌دست آورد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۴ روی آنتن رفت، ماجراهای خانم فریزل عجیب و غریب و کلاسش را دنبال می‌کرد که در سفرهای فانتزی، کوچک شدن برای کاوش بدن انسان، سفر در زمان برای دیدن دایناسورها یا حتی رفتن به فضا، شرکت می‌کردند؛ در حالی که مفاهیم علمی واقعی را با دقتی قابل توجه آموزش می‌دادند. برخلاف سایر برنامه‌های کودکان که یا محتوا را ساده‌تر می‌کردند یا سرگرمی بی‌مغز را در اولویت قرار می‌دادند، The Magic School Bus تعادلی نادر ایجاد کرد و موضوعات پیچیده مانند فتوسنتز، چرخه آب و سیستم ایمنی را بدون فدا کردن سرگرمی، قابل دسترس ساخت.

موفقیت آن در فرمولش نهفته بود: هر اپیزود ترکیبی از انیمیشن پرانرژی، آهنگ‌های جذاب (از جمله آهنگ تم Little Richard) و نویسندگی هوشمندانه که هم برای کودکان و هم بزرگسالان جذاب بود. تعهد این مجموعه به اصالت بی‌نظیر است؛ مشاوران علمی صحت اطلاعات را تضمین می‌کردند و تحسین والدین و مربیان را برمی‌انگیختند. فراتر از ارزش آموزشی، این مجموعه به دلیل خلاقیت و جذابیتش متمایز بود. خانم فریزل، با صداپیشگی لیلی تاملین، به یک نماد فرهنگی تبدیل شد و با جملات معروفش شادی کنجکاوی را تجسم بخشید. جذابیت کلاس متنوع طنز و ارتباط را افزایش می‌داد.

۷) انیمیشن سریالی Dexter’s Laboratory: نابغه‌ای با آزمایشگاهی افسانه‌ای

این سری در ایران کمتر شناخته شده و تماشای آن را به تمامی شما پیشنهاد می‌کنم.

مجموعه Dexter’s Laboratory با ترکیب علمی‌تخیلی دیوانه‌وار، طنز تیز و ارتباط خواهر و برادری به طور غافلگیرکننده احساسی، جایگاه خود را به عنوان هفتمین سریال انیمیشنی برتر دهه ۹۰ به‌دست آورد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۶ به عنوان اولین کارتون اصلی Cartoon Network روی آنتن رفت، مخاطبان را با دکستر، یک نابغه کوچک با لهجه اروپای شرقی و یک آزمایشگاه پیشرفته پنهان پشت کتابخانه اتاقش، آشنا کرد. آزمایش‌های او دائماً توسط خواهرش دی دی، که عاشق باله بود و با فشار دادن دکمه‌های مرموز یا تبدیل شدن به یک غول از طریق مصرف بی‌مورد کلوچه‌ها، هرج و مرج تصادفی ایجاد می‌کرد، خراب می‌شد. گندی تارتاکوفسکی (که بعدها خالق Samurai Jack شد) این مجموعه را با سبک بصری متمایز، خطوط پررنگ، حالات چهره اغراق‌شده، و پالت رنگی پرانرژی پر کرد که به کارتون‌های عصر طلایی ادای احترام می‌کرد اما برای آن دوران تازه و نوآورانه بود.

۶) مجموعه کارتونی Animaniacs: نبوغ شرکت Warner Bros. در اوج خود

چه کسی می‌توانست تصور کند این موجودات شیطانی برادران و خواهر وارنر هستند.

سریال Animaniacs با ارائه ترکیبی از کمدی لونی‌تونزی، موسیقی درخشان و شوخ‌طبعی زیرپوستی که آن را از همتایانش متمایز می‌کرد، جایگاه خود را به عنوان ششمین سری انیمیشنی برتر دهه ۹۰ به‌دست می‌آورد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۳ روی آنتن رفت، ماجراهای خواهر و برادرهای وارنر، یاکو، واکو و دات، را دنبال می‌کرد که در استودیوی Warner Bros. هرج و مرج به پا کرده و کمدی فیزیکی را با طنز اجتماعی ترکیب می‌کردند که هم برای کودکان و هم بزرگسالان جذاب بود. چیزی که Animaniacs را خاص می‌کرد، پذیرش بی‌پروای طنز چندلایه بود؛ با پارودی‌های فرهنگ عامه، تقلیدهای تاریخی و کنایه‌هایی که از سر کودکان می‌گذشت اما برای بزرگسالان کاملاً قابل درک بود. بخش‌های به‌یادماندنی مانند آهنگ سریع و افسانه‌ای “Nations of the World” یاکو، که یک درس جغرافیا در قالب ملودی جذاب بود، توانایی منحصر به فرد این مجموعه را در سرگرمی و آموزش همزمان نشان می‌داد.

۵) کارتون سریالی Superman The Animated Series: بهترین اقتباس از جهان مرد امید

برای من، تمامی بازیگران، تا ابد تلاش کنند تا به خوبی این نسخه از سوپرمن باشند.

سری Superman: The Animated Series با متعادل کردن صحنه‌های ابرقهرمانی و عمق احساسی و توسعه بیشتر میراث Batman: The Animated Series در حالی که هویت خود را ایجاد می‌کرد، جایگاهش را به عنوان پنجمین سریال انیمیشن برتر دهه ۹۰ به‌دست آورد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۶ روی آنتن رفت، مرد پولادین را برای نسل جدید معرفی نمود و خوش‌بینی عصر نقره‌ای را با داستان‌سرایی مدرن و پیچیده ترکیب کرد. بازخورد بینندگان کیفیت ثابت آن را نشان می‌دهد؛ با اپیزودهای برجسته‌ای مانند سه‌گانه “The Last Son of Krypton” و ماجرای دارک ساید با عنوان “Apokolips… Now” که به دلیل وسعت حماسی و وزن احساسی‌شان به امتیاز تقریباً بی‌نقص رسیدند. این مجموعه در انسان‌نمایی سوپرمن عالی عمل کرد و او را به عنوان شخصی خطاپذیر اما الهام‌بخش نشان داد؛ چه در حال دست و پنجه نرم کردن با معضل اخلاقی جنایتکاران جنگی کریپتونی در “Absolute Power” یا خشمگین شدن از دارک ساید پس از مرگ دن تورپین که از کارهای جک کربی الهام گرفته بود.

۴) انیمیشن سریالی Spider-Man The Animated Series: اسپایدی بهتر از همیشه در دنیای یکپارچه مارول

من بارها این سریال را تماشا کردم و با این وجود، ذره‌ای از لذت آن کم نشده است.

مجموعه Spider-Man: The Animated Series با ارائه ترکیبی پیشگامانه از داستان‌سرایی سریالی، موضوعات بالغ و اقتباس‌های وفادارانه از کمیک‌ها، جایگاه چهارمین سریال انیمیشن برتر دهه ۹۰ را از آن خود کرد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۴ روی آنتن رفت، زندگی دوگانه پیتر پارکر را به عنوان یک دانشجوی کالج و قهرمان عنکبوتی محبوب ما دنبال می‌کرد و تقلاهای شخصی او را با نبردهای حماسی علیه شرورهایی مانند ونوم، گرین گابلین و کینگ پین متعادل می‌ساخت. داستان‌های برجسته‌ای مانند سه‌گانه “Alien Costume” و داستان احساسی “Sins of the Fathers” میان بالاترین امتیازهای این مجموعه قرار دارند.

۳) مجموعه کارتونی SpongeBob SquarePants: بهترین دوست اسفنجی کودکان دهه ۹۰

۳ فصل افسانه‌ای از انیمیشن مخصوص کودکان که تا ابد در خاطراتمان باقی می‌ماند.

سری SpongeBob SquarePants با ترکیبی جذاب از کمدی کودکانه، داستان‌سرایی شورشی و شخصیت‌های فراموش‌نشدنی که نسل‌ها همراه کودکان بوده‌اند، جایگاه خود را به عنوان سومین سریال انیمیشن برتر دهه ۹۰ به‌دست آورد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۹ روی آنتن رفت، مخاطبان را با باب اسفنجی آشنا کرد. چیزی که باب اسفنجی را متمایز می‌کند، توانایی آن در متعادل کردن کمدی فیزیکی با لحظات احساسی غافلگیرکننده عمیق است.

۲) کارتون سریالی X-Men The Animated Series: بهترین ماجراجویی جهش‌یافته‌های مارول

هیچ نسخه از ایکس-من تا به حال نتوانسته تا این حد به کمیک‌ها وفادار مانده باشد.

مجموعه X-Men: The Animated Series به عنوان نقطه اوج دوم انیمیشن ابرقهرمانی دهه ۹۰ و به دلیل داستان‌سرایی سریالی پیشگامانه، موضوعات بالغ و اقتباس‌های وفادارانه از داستان‌های افسانه‌ای ایکس-من، جایگاه خود را تثبیت کرد. این مجموعه که در سال ۱۹۹۲ روی آنتن رفت، برنامه کودکان را با پرداختن به مسائل پیچیده‌ای مانند تعصب، هویت، نژادپرستی و فداکاری متحول کرد. این مجموعه در پنج فصل بلندپروازانه خود، داستان‌های افسانه‌ای مانند “The Dark Phoenix Saga” و “Days of Future Past” را با وفاداری قابل توجهی اقتباس کرد و به دلیل عمق احساسی و پرداختن به موضوعات تاریک، از جمله تمثیل‌های هولوکاستی و تبعیض اجتماعی، مورد تحسین قرار گرفت.

۱) انیمیشن سریالی Batman The Animated Series: افسانه‌ای شکست‌ناپذیر و ابدی از دنیای DC

بهترین بتمن و بهترین جوکر تاریخ! پایان ماجرا! اگر تماشا نکردید، همین حالا ببینید!

مجموعه Batman: The Animated Series به عنوان نقطه اوج انیمیشن دهه ۹۰، با ترکیبی از پیچیدگی سبک نوآر، هنری انقلابی و عمق احساسی در یک حماسه ابرقهرمانی که این ژانر را تعریف کرد، جایگاه خود را عادلانه به‌دست می‌آوردوردآآسشسشسی. این مجموعه که در سال ۱۹۹۲ روی آنتن رفت، بلافاصله با زیبایی‌شناسی «دارک دکو» خود متمایز شد؛ ترکیبی از عظمت آرت دکو و سایه‌های تاریک نوآر که روی کاغذ سیاه نقاشی شده بود تا فضای بی‌زمان و تیره‌و‌تار گاتهام سیتی را خلق کند. این نوآوری بصری با داستان‌سرایی همراه شد که از تحقیر مخاطب خودداری می‌کرد و موضوعاتی مانند ضربه روانی، ابهام اخلاقی و فساد اجتماعی را با سطحی از بلوغ بی‌سابقه در انیمیشن کودکان بررسی می‌کرد.

منبع: گیمفا