خبر روز | از فیلم شعله در ۵۰ سال گذشت؛ چگونه نسل هزاره دوباره شیفته شاهکار جاودان بالیوود شد؟
فیلم کلاسیک «شعله» (Sholay) در سال ۱۹۷۵ با بازی آمیتاب باچان، دهرمنرا، سنجیو کومار، هما مالینی، جیا باچان و آموش پور، در آغاز با نقدهای تند و بازخورد سرد مواجه شد. یکی از منتقدان حتی نوشت: «این فیلم همه چیز دارد جز هوش، هنر و هدف.» اما تنها چند روز بعد، با دهان‌به‌دهان شدن دیالوگ‌های ماندگار و ترانه‌های آر.دی. برمن، «شعله» به پدیده‌ای فرهنگی بدل شد؛ اثری که دیگر نه فقط یک فیلم، بلکه تجربه‌ای نسلی به شمار می‌رفت.
داستان درباره دو یاغی خرده‌پا، «جای» (باچان) و «ویرو» (دهرمنرا) است که به درخواست بازرس بازنشسته «تاکور بالدف سینگ» (کومار) مأمور می‌شوند تا راهزن افسانه‌ای «گبّر سینگ» را دستگیر کنند. آنچه در ادامه رخ می‌دهد ترکیبی از اکشن پرهیجان، دوستی مردانه، عشق و تراژدی است که مرزهای ژانری سینمای هند را درهم شکست.
بسیاری بر این باورند که «شعله» جایگاهی تکرارنشدنی در سینمای هند و حتی جهان دارد؛ فیلمی که هیچ معادل دقیقی در هالیوود ندارد. ۵۰ سال پس از نخستین نمایش، همچنان تازه، زنده و الهام‌بخش است و هر بار دیدنش کشفی دوباره به همراه دارد.
مجله گلی شی با بروزترین ها در حوزه سینما و تلوزیون همواره کنار شما عزیزان میباشد.
