بررسی و نقد فیلم «قاتلان ماه کامل» یک داستان ترسناک آمریکایی اثری دیگر از مارتین اسکورسیزی 

به گزارش گلی شی از نگاه فنی «قاتلان ماه کامل» یک پیروزی سینمایی است که تأثیری ماندگار بر مخاطبانش می‌گذارد و بحث‌ها و تأملات معناداری را در مورد درس‌های تاریخ برمی‌انگیزد. این فیلم با میراث استثمار، نژادپرستی و خشونت علیه جوامع بومی آمریکا با صداقتی سرکش مواجه می‌شود. بنابراین، فیلم اسکورسیزی اثری است که از مرز‌های یک درام جنایی معمولی فراتر می‌رود.

کارگردانی مارتین اسکورسیزی، بازی‌های استثنایی، و توجه دقیق فیلم به جزئیات تاریخی و فرهنگی، تماشای آن را برای کسانی که از داستان‌گویی قدرتمند و روایت‌های تفکر برانگیز لذت می‌برند، جذاب می‌کند. این فیلم هم به عنوان یک اثر هنری درخور توجه است و هم یادآور بی‌عدالتی‌های گذشته است و کاوشی تکان‌دهنده از تاریخ و بشریت را ارائه می‌دهد. این فیلم سفری غم انگیز به فصل فراموش شده تاریخ آمریکا است و سفری است که ارزش تماشا را دارد.

فیلم با معرفی شخصیت اصلی، ارنست بورکهارت با بازی لئوناردو دی کاپریو آغاز می‌شود. ارنست شخصیت پیچیده‌ای است که در شبکه‌ای از رویداد‌های هولناک گرفتار شده است. عملکرد او استثنایی نیست، زیرا او به طرز ماهرانه‌ای معضلات اخلاقی و آشفتگی‌های درونی مردی را که بین وفاداری‌اش به ملت اوسیج و درگیر شدنش در جنایات پیرامونش گرفتار شده را به تصویر می‌کشد. در این بین اجرای دی کاپریو عنصری است که به روایت عمق و پیچیدگی می‌بخشد.

رابرت دنیرو نیز نقش ویلیام کینگ هیل، یک شخصیت حیله‌گر و شوم را بازی می‌کند که در مرکز توطئه قتل اعضای قبیله اوسیج قرار دارد. بازی دنیرو مهیج و فریبنده است و او اصالتی را به شخصیت خود می‌بخشد که هم مسحورکننده و هم ناراحت کننده است. این فیلم از حضور دنیرو بسیار سود می‌برد و دیدن بازگشت او در چنین فرم خوبی تحت هدایت اسکورسیزی باعث خوشحالی است.

اما باید بدانید این فیلم طوری طراحی نشده است که درام جذابی باشد که بخواهد با بازی با ژانر، قاتلان این قتل‌های وحشتناک را آشکار کند. بلکه هدف آن تمرکز بر این است که چگونه با وجود ثروت و رفاه، مردم بومی اوسیج هرگز عدالت واقعی را پیدا نکردند. در واقع، فیلم نشان می‌دهد تمام تلاش‌های آن‌ها حتی برای یافتن امنیت در خانه‌هایشان بی‌ثمر می‌ماند. فقط به این دلیل که یک سیستم فاسد افراد حریص را قادر می‌سازد تا اعمال ناشایست خود را بدون بررسی یا پاسخگویی انجام دهند. این روایت همچنین مضامین امپریالیسم و نژادپرستی را بررسی می‌کند.

اینجاست که باید گفت صحبت در مورد «Killers Of The Flower Moon» بسیار سخت است. این یک فیلم فوق‌العاده تاریخی است، اما نه کاملاً در اصل، بلکه در فرم. فقط به زمان قابل توجه ۲۰۶ دقیقه (تقریباً سه ساعت و نیم) آن نگاه کنید؛ و در طول این مدت، اسکورسیزی به صلاحدید خود از آن استفاده می‌کند، بدون اینکه واقعاً نگران احساسات و افکار شما باشد.

ا تمام این تفاسیر به عنوان یک فیلم، نمی‌توانم بگویم که اثر از هر نظر یکی از بهترین‌های اسکورسیزی است. بازهم می‌گویم حرف و نقد من به این معنی نیست که آخرین فیلم اسکورسیزی اثر بدی است، اما من فکر می‌کنم که دو فیلم آخر او در عظمت خود فیلمساز در نمایش یک گستره سینمایی گم شده‌اند؛ بنابراین این فیلم، در عین حال که پیام مهمی را ارائه می‌دهد، اما احتمالاً به عنوان یک سریال محدود در یک پلتفرم استریم مناسب‌تر بود؛ و همه حرف من همین است.

اما به طور کلی، این فیلم در سطوح مختلف یک دستاورد شگفت‌انگیز است. این فیلم از نظر وسعت و نحوه برخورد اسکورسیزی با آن بسیار عظیم است. این یک حماسه حیرت‌انگیز و دلهره‌آور است که در میان بهترین فیلم‌های سال جای می‌گیرد و کارنامه بی‌عیب اسکورسیزی در مقام کارگردان را ادامه می‌دهد. مطمئناً تماشای این اثر برای مخاطب عام چالش برانگیز است، اما چنین وقایع نگاری قانع‌کننده‌ای از تاریخ کمتر شناخته‌شده آمریکا، سزاوار دیدن هر چه بیشتر مردم است.