خبر روز | تام کروز و برد پیت نشان می‌دهند که ستاره‌های سینما نمرده‌اند
وقتی تام کروز را می‌بینید که به بدنه یک هواپیمای در حال پرواز در «ماموریت غیرممکن: ملت یاغی» چنگ زده، فراموش می‌کنید که در حال تماشای شخصیت ایتن هانت هستید – بلکه دارید به پرسونای دقیقا طراحی‌شده تام کروز، قهرمان اکشن، نگاه می‌کنید که حاضر است جانش را به خطر بیندازد تا برای هوادارانش سینما را زنده کند.
تیموتی شالامی، برای مثال، در مرز بین ستاره و بازیگر شخصیتی حرکت می‌کند؛ او نقش‌هایی را انتخاب می‌کند که نیاز به غوطه‌ور شدن در شخصیت‌های متفاوت دارد. اما وقتی فیلم «کاملا ناشناخته» را می‌بینید، شاهد ناپدید شدن شالامی در قالب باب دیلن نیستید – دارید تماشایش می‌کنید که دارد «ادای باب دیلن را درمی‌آورد». این اجرا به‌همان‌اندازه درباره بازیگر است که درباره شخصیت.
«فالکن ستاره سینماست»
در کامیک‌کان ۲۰۱۷، آنتونی مکی — بازیگر «کاپیتان آمریکا: دنیای شجاع جدید» — گفت: « [مفهوم] ستاره سینما دیگر وجود ندارد. آنتونی مکی ستاره نیست. فالکن ستاره است.» و حق با اوست: هالیوود بیش از پیش خود را به IPها وابسته کرده — و ستاره‌ها نیز همین‌طور.کوئنتین تارانتینو هم در سال ۲۰۲۲ گفت: «امروزه این شخصیت‌های مجموعه‌ها هستند که ستاره می‌شوند، نه بازیگرانی که آن‌ها را بازی می‌کنند».
ستاره سینمای مدرن و قراردادهایش
در سال ۲۰۱۹، وال‌استریت ژورنال گزارش داد که جیسون استاتهام، دواین «راک» جانسون، و وین دیزل در قراردادهای خاصی برای مجموعه‌ی «سریع و خشن» شرکت داشتند که عملاً اجازه نمی‌داد در دعواها شکست بخورند. مثلا قرارداد استاتهام تضمین می‌کرد بیش از حد کتک نخورد، و جانسون و دیزل هم نماینده‌هایی در صحنه داشتند تا تعداد ضرباتی که دریافت می‌کردند را زیر نظر بگیرند.این قراردادها چیز جدیدی در هالیوود نیستند؛ در دوران طلایی نیز استودیوها قراردادهای سخت‌گیرانه‌ای برای ستارگان داشتند. در آن دوران، ستاره‌ها – به‌ویژه زنان – تحت رژیم‌های غذایی سخت قرار می‌گرفتند، نامشان تغییر می‌کرد، و معمولا باید لهجه خاص فراآتلانتیکی را یاد می‌گرفتند.
منبع: ایندی‌وایر
