خبر روز| تفاوت رمان و فیلمنامه سریال بامداد خمار
نویسنده سریال «بامداد خمار» گفت: تلاش کردیم زبان اثر را غنیتر کنیم، چند خط داستانی جدید بیفزاییم و ادبیات داستانی را به ادبیات دراماتیک تبدیل کنیم.
حسین کیانی، از کارگردانان باسابقه تئاتر، درباره حضور در سریال «بامداد خمار» و پذیرفتن مسئولیت نویسندگی سریال گفت: اسفندماه ۱۴۰۲ و فروردین سال ۱۴۰۳ دیداری با خانم نرگس آبیار داشتم و موضوع همکاری به طور رسمی مطرح شد. این پروژه پیشتر سابقهای داشته و بخشی از کار نیز تولید شده بود اما آن نسخه به طور کامل کنار گذاشته شد. پس از آن، کار به آقای قاسمی و خانم آبیار سپرده شد و من نیز به عنوان نویسنده از سوی ایشان دعوت شدم.
به گزارش ایسنا، کیانی ادامه داد: با توجه به سابقهای که در زمینه ادبیات عامه و ادبیات دوره قاجار در بیش از ۲۰ سال گذشته داشتم همکاریمان آغاز شد. بد نیست اشاره کنم که در سال ۱۳۸۴ نمایشنامهای به نام آش قجری نوشتم که بهعنوان متن برگزیده تک قسمتی رادیو انتخاب شد. دوستان این سابقهها را میشناختند و بر همین اساس با من تماس گرفتند و کار آغاز شد.
رمان بامداد خمار خیلی از زبان دوره قاجار بهره نبرده است
این کارگردان تئاتر که با برنامه «پشت جلد» رادیو نمایش گفتوگو میکرد، گفت: تأکید خانم آبیار این بود که ادبیات خالص و کمتر شنیدهشده دوره قاجار، شامل اصطلاحات، ضربالمثلها و ویژگیهای زبانی آن دوره، احیا شود و در دیالوگهای شخصیتها جاری باشد. اگر رمان «بامداد خمار» را خوانده باشید، میدانید که رمان زبان ساختارمندی ندارد و خیلی از زبان دوره قاجار بهره نبرده است. تنها بهصورت محدود از اصطلاحات آن دوره استفاده کرده است. با وجود جذابیت و کشش رمان، کتاب چندان زبانمند نیست.
کیانی افزود: ما تلاش کردیم زبان اثر را غنیتر کنیم، چند خط داستانی جدید بیفزاییم و ادبیات داستانی را به ادبیات دراماتیک تبدیل کنیم، کاری که معمولا اقتباسگر انجام میدهد. یعنی موقعیتهای توصیفی رمان باید بسط پیدا کند، کشمکشها افزوده شود و شخصیتهایی که در رمان منفعلاند، در سریال فعال شوند تا بتوانند روایت را پیش ببرند. تجربه خواندن رمان با تجربه دیدن یک سریال تلویزیونی گسترده کاملاً متفاوت است.
نویسنده سریال «بامداد خمار» گفت: در مجموع تلاش شد جذابیتهای رمان تقویت شود و زبان آن به ادبیات عامیانه و ادبیات رسمی دوره قاجار نزدیکتر شود. خوشبختانه منابع پژوهشی دوره قاجار در سالهای اخیر فراوانتر شده و پژوهشگران ارجمند آثار ارزشمندی منتشر کردهاند که مورد استفاده قرار گرفت.
