خبر روز | توصیه‌های سینمایی ام.نایت شیامالان در تولد ۵۵ سالگی!

ام.نایت شیامالان کلاسیک‌های طلایی و فیلم‌های محبوب کمتر شناخته‌شده‌ای که پادشاه پیچش‌های داستانی در تولد ۵۵ سالگی خود تحسین می‌کند. به مناسبت ۵۵‌سالگی ام. نایت شیامالان، کارگردانی که برخی عاشقش هستند و برخی دیگر از او متنفرند، فهرستی از فیلم‌هایی را گردآوری کرده‌ایم که او عاشقانه دوست دارد و به همه توصیه می‌کند ببینند.

پدرخوانده (۱۹۷۲)

در انتخاب بهترین فیلم تمام دوران، ام. نایت شیامالان آن‌هایی را که انتظار گزینه‌ای عجیب و غریب از او داشتند، ناامید کرد و در عوض، حماسه‌ی گانگستری فرانسیس فورد کاپولا، «پدرخوانده»، را بر صدر نشاند. جالب این‌که استیون اسپیلبرگ هم اخیراً این فیلم را بزرگ‌ترین اثر سینمایی آمریکایی تمام‌اعصار نامیده است. شیامالان نیز گفته که در «پدرخوانده» هیچ‌چیز تصنعی وجود ندارد و داستان خارق‌العاده‌اش به‌طور ارگانیک در DNA فیلم تنیده شده، فیلمی که به گفته‌ی او «توسط یک چهره‌ی کالت برای فیلم‌سازان نسل‌های بعد ساخته شده است». از نظر او، این فیلم از آغاز تا پایان بی‌نقص است، به‌ویژه از نظر لحن و فضاسازی.

ایندیانا جونز و مهاجمان صندوق گمشده (۱۹۸۱)

بعضی شاهکارها هستند که منتقدان همگی آن‌ها را تحسین می‌کنند، و بعضی فیلم‌ها هستند که برای هرکسی به شکلی منحصربه‌فرد می‌درخشند. فیلمی که شیامالان به عنوان یکی از این گوهرهای شخصی انتخاب کرده، البته خودش یک شاهکار است، اما او تفاوتی را در این‌جا می‌بیند: «وقتی کلمه‌ی «محبوب» را به کار می‌بری، حس گناهِ لذت‌بردن هم در آن هست؛ چیزی که تو را به لبخند می‌اندازد و بخشی از شخصیت توست. برای من، چنین فیلمی ایندیانا جونز و مهاجمان صندوق گمشده است.»

ربکا (۱۹۴۰)

علاقه‌ی شیامالان به تعلیق و پایان‌های غیرمنتظره، ریشه در آثار آلفرد هیچکاک دارد که به هر دوی این‌ها مشهور بود (مثلاً «روانی» یا «سرگیجه»). پس جای تعجب نیست که در میان فیلم‌های محبوب او، یک اثر هیچکاک هم حضور دارد. هرچند شاید نه آن‌قدر که انتظار دارید. نه از «پنجره‌ی پُشتی» خبری هست و نه «شمال از شمال غربی»: شیامالان به‌ویژه «ربکا» را برجسته می‌کند که آن هم بر اساس رمانی به همین نام از دافنه دو موریه ساخته شده و اولین فیلم هیچکاک در هالیوود بود. داستان درباره‌ی دختر یتیمی است که با یک اشراف‌زاده ازدواج می‌کند و به عمارت او نقل مکان می‌کند، جایی که یادبودهای همسر مرحوم شوهرش (ربکا) او را آزار می‌دهد.

آنجا بودن (۱۹۷۹)

این هم یک اقتباس دیگر، این بار از هال اشبی، چهره‌ی سرشناس موج نوی هالیوود که فیلم‌های کالت مانند «هارولد و مود» و «آخرین مأموریت» را ساخته و تنها اسکارش را برای تدوین «در نیمه‌شب» نورمن جویسون دریافت کرد. «آنجا بودن» بر اساس رمانی از یرژی کوزینسکی، یک درامِ طنز درخشان (و متأسفانه فراموش‌شده) درباره‌ی یک باغبان (با بازی پیتر سلرز) است که به‌طور تصادفی به حلقه‌های بالای جامعه‌ی آمریکا راه می‌یابد و به عنوان یک پیامبر شناخته می‌شود، در حالی که خودش فردی بی‌سواد، فقیر و کاملاً ناآگاه از سیاست جهانی است.

خام (۲۰۱۶)

در سال ۲۰۲۱، ژولیا دوکورنو با «تیتان» که ناگهان نخل طلای کن را برد، جشنواره را به هیجان آورد. در سال ۲۰۲۵ هم او «آلفا» را منتشر کرد، یک تمثیل آخرالزمانی جذاب. اما پیش از آن‌ها، فیلم ترسناک «خام» سر و صدای زیادی به پا کرده بود، داستان یک گیاهخوار که هوس گوشت او را رها نمی‌کند. نمایندگان یونیورسال یک نسخه از فیلم را قبل از اکران عمومی برای شیامالان فرستادند و مطمئن بودند که او آن را دوست خواهد داشت. و حق با آن‌ها بود: او این فیلم را «قوی، ناراحت‌کننده، تابوشکن، و جسورانه هم در فرم و هم در نگاهش به آدم‌خواری» نامید.

بانوی در آب (۲۰۰۶)

برای دسر، به سراغ فیلمی از ام.نایت شیامالان می‌رویم که به نظر می‌رسد هیچ‌کس جز خودش آن را تحمل نمی‌کند. در «بانوی در آب»، او برایس دالاس هاوارد را به یک پری دریایی تبدیل کرد که به دنبال نویسنده‌ای می‌گردد تا کتابش بشریت را نجات دهد (و این نویسنده کسی نبود جز خود شیامالان). در این میان، او با دیزنی به مشکل خورد و به وارنر برادرز پیوست، و فیلمش در صدر فهرست بدترین و ضررده‌ترین فیلم‌های سال قرار گرفت. طنز تلخ ماجرا این‌جاست که به نظر شیامالان، مخاطبان «بانوی در آب» را به همان دلیلی نپذیرفتند که او عاشق فیلم‌های قبلی این فهرست شده بود: ترکیب غیرمعمول ژانرها.

منبع: گیمفا