خبر روز| جان ویک فرشته می‌شود! نقد و بررسی فیلم Good Fortune

جان ویک فرشته می‌شود منظور، کمدی‌های لوده‌وار نیست، بلکه منظور آثاری چون Good Fortune است. البته این شرحِ شاهکار بودن یک فیلم نیست. حتی باور کنید این فیلم آن‌قدر خوب نیست که دو بار تماشایش کنید. اصلا Good Fortune را نمی‌توان در دسته‌ی شاهکارهای سینمای کمدی جهان و حتی بهترین فیلم‌های سال قرار دارد.

ایده‌‌ی خوبی که به بیراهه می‌رود

عزیز انصاری در اولین تجربه‌ی کارگردانی‌‌اش به سراغ یک سوژه‌‌ی بسیار تکراری رفته؛ یعنی اختلاف طبقاتی و ناامیدی انسان. این نوع سوژه‌ها از همان روزهای اولی که مردم سینما را شناختند مورد توجه قرار گرفتند و هنوز هم چنین سوژه‌هایی جایگاه مهمی در سینما دارند. اما سوای سوژه‌ی مرکزی، فیلم Good Fortune ایده‌‌های جالبی دارد. ایده‌هایی که در نگاه اول تازه، خلاقانه و جذاب به نظر می‌رسند. انصاری با اینکه یک ایده‌ی انسانی – اجتماعی را انتخاب کرده، بدون ریسک پیش رفته است. یعنی زیاد ریسک نکرده و وجه انتقادی فیلم را هم زیاد تند نکرده. اما این ایده که یک فرشته در فیلم حضور داشته باشد و یا زندگی دو شخصیت اصلی فیلم با هم جا به جا شود، پتانسیل‌ها و جذابیت‌های زیادی نیز دارد که نمی‌توان آن را کتمان کرد.

تزریق امید

شخصیت‌ها در عین سطحی بودن در برخی از مواقع به خوبی پرداخته شده‌اند. ‌انسان‌گرایانه بودن همان‌طور که اشاره شد ویژگی خوبی برای فیلم است و علاوه بر این، این اثر موفق می‌شود حس همدردی را در مخاطب ایجاد کند. علاوه‌بر بر این موارد، Good Fortune داد می‌زند که یک فیلم تعطیلاتی است. شاید ندانید منظورم چیست. منظورم این است که این فیلم یک سطحی است؛ نه از آن نوع سطحی که بخواهم با تکرارش فیلم را بکوبم، بلکه سطحی از آن نوع که خیلی از مخاطبان و فیلمبازان با آن ارتباط برقرار نمی‌کنند. اما برای مردم عادی ساخته شده و سرگرم کننده است.

پایانی ناامیدکننده

همان‌طور که اشاره شد، Good Fortune سراسر پر از شعار و کلیشه است. این کلیشه و شعار در پایان به اوج خودش می‌رسد و در نهایت تا حدی زیادی مخاطب آن را پس می‌زند. انگار عزیز انصاری نمی‌دانسته که باید با سرنوشت سه شخصیت اصلی فیلم چه کند و در نهایت به یک سرهم‌بندی امیدوارکننده روی آورده. این پایان، بیش از هر چیز لذت فیلم را از بین می‌رود. البته دور از ذهن نیست که یک فیلم حال خوب کن پایانی خوش داشته باشد. از همان اول هم می‌توان انتظار یک پایان خوشِ امیدوارکننده را داشت، اما پایان خوش داریم تا پایان خوش. فرق بسیار است بین یک پایان بندیِ خوشِ شعاریِ خوب و یک پایان بندیِ خوشِ شعاریِ بد.

بازیگران فیلم نمی‌درخشند!

انتخاب بازیگران فیلم خوب نیست. این گزاره یک دید خیلی کلی و البته درست است. این را قبول دارم که همه‌ی ما عاشق کیانو ریوز هستیم. یعنی همه‌ی ما فیلم‌دوستانی که با ماتریکس و جان ویک برخورد داشته‌ایم نمی‌توانیم از کیانو ریوز دل بکنیم. اما واقعا نمی‌توان کیانو ریوز را در قامت یک فرشته پذیرفت. ورژن فرشته‌ی ریوز به نظر من همان جان ویک است.

کدام عشق؟ کدام خنده؟

یکی از مهم‌ترین ضعف‌های Good Fortune وقتی رخ می‌دهد که فیلم می‌رود به سراغ مفهوم عشق و صحبت کردن درباره‌ی آن. عملاً ما هیچ عشقی در این فیلم نمی‌بینیم. به سطحی‌ترین شکل ممکن انصاری عاشق می‌شود و عشق بین انصاری و معشوقش به شدت مصنوعی و بی‌روح است و مخاطب نمی‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. کیکه پالمر و عزیز انصاری زوج خوبی نیستند. بدتر از انصاری، پالمر است که هیچ ارزش افزوده‌ای برای فیلم ندارد.

کدام فیلم حال تو را خوب کرد؟

در مجموع، یک بار تماشای Good Fortune بد نیست. حداقلش این است که ما یک بار جان ویک را در قامت یک فرشته می‌بینیم. این خودش جالب است. اولین تجربه‌ی کارگردانی‌‌ عزیز انصاری را هم می‌بینیم که کمی امیدوارکننده است. طبق آنچه پیش‌تر اشاره شد، اصل فیلم بر حال خوب کن بودنش است و امیدی که به مخاطبش تزریق می‌کند و هم‌ذات‌پنداری‌ای که در درون مخاطب به وجود می‌آورد. حال، چه این فیلم را دیده‌اید و چه ندیده‌اید، سوال من از شما این است؛ کدام فیلم حال شما را خوب کرد؟

منبع: گیمفا