خبر روز | درباره امین حیایی و مسیر درخشانش به بهانه پایان اکران زیبا صدایم کن

جوان خوش سیمای سینمای ایران در دهه 70 که با سریال «آپارتمان» (اصغر هاشمی) به شهرت رسید، خیلی زود جذب سینمای تجاری شد. امین حیایی محبوب، اما بداقبال بود. از تجربه نقش‌های کوتاه در فیلم‌های سینمایی تا رسیدن به نقش‌ اول سینما زمان زیادی طول نکشید، اما بیش از یک دهه زمان هدر شد تا داریوش مهرجویی در فیلم «مهمان مامان» نقشی کوتاه به امین حیایی بسپارد. نقش دکتر جوان، در میان انبوه بازیگران و بازی‌های فیلم پرشخصیت مهرجویی، آن طور که شایسته است دیده نشد.

حیایی برای بازی در فیلم »برف آخر» برنده سیمرغ بلورین شد.

1) حیایی گزینه محبوب تجاری‌سازها بود، از حسین فرحبخش تا کارگردان‌های گمنام و تمام شده مثل پرویز صبری یا بهرام کاظمی سراغش می‌رفتند و او خودش را در فیلم‌هایی مثل «شارلاتان» یا «مانی و ندا» خرج می‌کرد. گویی برایش کسب درآمد بیش از هر چیز دیگری مهم بود. آن روزها کسی امین حیایی را جدی نمی‌گرفت. او یک گزینه پولساز برای تهیه‌کننده‌ها و فیلمسازها بود.

«کما« یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های کارنامه حیایی است.

2) در روزهای محبوبیت و پرکاری محمدرضا گلزار، آرش معیریان بهترین فیلمش را ساخت. «کما» یک کمدی موقعیت مفرح بود که نقش‌های اصلی آن را محمدرضا گلزار و مهناز افشار بازی می‌کردند. قصه تکراری رابطه پسر پولدار و وردست فقیرش، تم اصلی «کما» بود. معروفترین سکانس فیلم که هنوز هم بسیار دیده می‌شود، فصل رقص گلزار و حیایی با موسیقی‌های مختلف است. «کما» در گیشه به موفقیت رسید و حیایی در کنار نسل تازه بازیگران سینما (مهناز افشار و محمدرضا گلزار) موقعیت خود را تثبیت کرد.

حیایی در فیلم «درخونگاه» حضوری درخشان دارد.

3) سال 84 امین حیایی در چند فیلم تلخ و جدی بازی کرد. «تله» (سیروس الوند) متاثر از سینمای اجتماعی دهه 50، یک شکست کامل در کارنامه الوند بود. اما «چه کسی امیر را کشت؟» فیلم متفاوت مهدی کرم‌پور سیمایی تازه از حیایی نشان می‌داد، با موهایی بلند، بدون اکت‌ها و حرکات اغراق آمیزی که مناسب نقش‌های کمدی بود، یکی از مجموعه ستاره‌ها و چهره‌های پرشمار فیلم کرم‌پور بود. انتخاب حیایی توسط فریدون جیرانی در سه گانه «ستاره‌ها» مهمترین اتفاق کارنامه حیایی در آن سال است، جیرانی فیلمسازی است که فیلم‌هایش در کنار داشتن ارزش‌های سینمایی و موضوع و روایت خاص، برای تماشاگر گسترده جذاب است. «ستاره‌ها» مثل «چه کسی امیر را کشت؟

امین حیایی در نمایی از فیلم «اخراجی‌ها»

4) بازی در «اخراجی‌ها» تولید پر سرو صدای سال 85 ، آغاز مسیری تلخ برای امین حیایی است. ایفای نقش در فیلمی ضعیف با یک بازی پراغراق، پای او را به سه گانه «اخراجیها» و مجموعه دیگری از آثار سینمایی مشابه باز کرد. او در دهه 80 تلاش می‌کرد در کنار حضور پررنگ در سینمای تجاری ، (زنها فرشته‌اند، شیش و بش، پسر تهرانی و …) با انتخاب نقش‌ها و فیلم‌های متفاوت، سیمایی دیگر از خود بسازد، اما غلبه آثار تجاری و ضعیف در کارنامه حیایی مانع از دیدن درخشش‌های کوتاه و تلاش‌هایش (بیداری رویاها یا شب) می‌شد. بازی در فیلم «قلاده‌های طلا» با توجه به حساسیت‌های مردم و فضای اجتماعی آن روزها، امین حیایی را به بازیگری دوست نداشتنی تبدیل کرد.

یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های امین حیایی متعلق به فیلم «شعله‌ور» است.

5) اتفاقی که باید با «شعله‌ور» افتاد، فیلم حمید نعمت‌الله معجزه‌ای بود که ستاره به حاشیه رفته نیاز داشت تا دیده شود. «شعله‌ور» در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر روی پرده رفت و بسیاری از بازی کم ایراد حیایی در نقشی منفی حیرت زده شدند. «شعله‌ور» روایتی ویژه از انسان، حسادت و میل به دیده شدن است. یک فیلم کمیاب از فیلمسازی که جزئیات در شخصیت پردازی و روایت برایش مهم است و راز کار با بازیگر درجه دو و سه را خوب می‌داند.

حیایی برای فیلم «زیبا صدایم کن» نامزد سیمرغ بلورین شد.

6) حالا دیگر نشانه‌های بالا رفتن سن در سیمای امین حیایی مشهود است، این اتفاق طبیعی باعث شده تهیه‌کننده‌ها دیگر برای نقش جوان اول سراغش نروند. به همین دلیل فرصت تجربه نقش‌های متفاوت در «درخونگاه»، «برف آخر» و «زیبا صدایم کن» نصیبش شد. حیایی که متخصص بازی اغراق آمیز و پراکت است، در نقش‌های درونی و تلخ، در نقش‌های غیر عادی و غیرمتعارف، تماشایی است. در «برف آخر» بازی در سکوت دارد، در نیمه اول فیلم کمتر دیالوگی می‌گوید و بیشتر، با نگاه احساسش را منتقل می‌کند. «در زیبا صدایم کن» اوست که فیلم متوسط صدرعاملی را دیدنی کرده و در «درخونگاه» بهترین انتخاب سیاوش اسعدی برای نقشی دشوار است.

منبع: فیلم نیوز