تصویر روز | بیوگرافی و عکس های شخصی دمت اوزدمیر بازیگر معروف ترکیه
دمت اوزدمیر (Demet Özdemir) بازیگر و مدل تبلیغاتی ترکیه که در چند سال اخیر به دلیل بازی در فیلم های معروفی همچون بوی توت فرنگی و پرنده سحرخیر به شهرت رسید ، هنگامی که 7 ساله بود پدر و مادرش از هم طلاق گرفتند و او در 8 سالگی به استانبول ترکیه نقل مکان کرد.دمت را در ایران بیشتر با نام های آسلی ، آیلین ، الیا و زینت می شناسیم. این هنرمند ترک را که بیش از یک فعالیت هنری دارد ، در ادامه به صورت کامل به شما معرفی می کنیم.
بیوگرافی دمت اوزدمیر
دمت کوچک ترین فرزند خانواده است. پدر و مادر دمت مهاجران بلغارستانی سکونت یافته در ازمیت ترکیه هستند. دمت در سال 1922 در محله ای از شهر ازمیت به نام قوجاایلی به دنیا آمد. خانواده او زندگی موفقی نداشتند و پدر و مادر او هنگامی که 7 ساله بود از هم جدا می شوند.
بعد از جدایی پدر و مادر دمت اوزدمیر ، همراه با خواهر و مادرش به استانبول مهاجرت می کنند. دمت هنگامی که 8 ساله شد ارتباطش با پدر را از دست داد. دمت اوزدمیر یک خواهر و یک برادر به نام های دریا و ولکان دارد. پس از گذشت چند سال برادر دمت همراه با مادربزرگش که اصالتاً بلغاری بود به آلمان مهاجرت کردند.
تحصیلات و شروع فعالیت دمت اوزدمیر
دمت اوزدمیر تا مقطع دبیرستان تحصیل کرد و پس از آن هنگامی که فقط 19 سال سن داشت توانست با استعداد رقصندگی که دارد در موزیک ویدئو های یک خواننده معروف به نام مصطفی صندل نقش داشته باشد.
دمت اوزدمیر سال های تحصیل خود را در مدرسه شبانه روزی تمام کرد. علاوه بر ان در حین تحصیل به مدت 3 ماه در کلاس های رقص شرکت کرد تا هنر رقص را به کمک استعداد خود یاد بگیرد. پس از دبیرستان به مدت 2 سال به فعالیت در کلاس های تئاتر پرداخت.
شروع حرفه ای دمت اوزدمیر به عنوان یک رقاص در موزیک ویدئوی خواننده مشهور ترک به نام بنگو اردن رقم خورد.با گذشت مدتی از همکاری او به گروه رقص Efes Kizlari پیوست و بعد از آن در یک موزیک ویدئو از خواننده معروف ترکی به نام مصطفی صندل ظاهر شد.
جوایز و افتخارات دمت اوزدمیر
دمت اوزدمیر در سال 2015 با بازی در فیلم بوی توت فرنگی در نقش آسلی به شهرت رسید و در سال 2018 با ایفای نقش در سریال پرنده سحرخیز بهترین بازیگر کمدی و رمانتیک سال شد. همچنین در این فیلم توانست همراه با جان یامان ، نامزد بهترین زوج تلوزیونی سال را در کارنامه خود ثبت کند.
