خبر روز | فقط ۳ فیلم جیمز باند جزئیات شگفت‌انگیزی از ۰۰۷ داشتند
پس از ۲۵ فیلم، فرنچایز جیمز باند ابعاد گوناگونی از شخصیت مأمور ۰۰۷ را کاوش کرده، اما او همچنان هاله‌ای از رمز و راز را حفظ کرده است. یکی از جنبه‌های مهمی که در بیش از شصت سال تنها سه بار در فیلم‌ها به تصویر کشیده شده، خانه‌ی جیمز باند است.
تا امروز، شش بازیگر در نقش باند ظاهر شده‌اند و هر کدام سبک و لحن خاص خود را به این شخصیت داده‌اند. در حالی که نمادهای معروفی چون کت‌وشلوارهای شیک، مارتینی و آستون مارتین‌ها به بخشی از هویت باند بدل شده‌اند، اما درک عمیق‌تری از شخصیت درونی او، به‌ویژه بیرون از دایره‌ی شغلش، به‌ندرت در اختیار مخاطب قرار گرفته است.
حال که این فرنچایز وارد عصری تازه شده، پرداخت دقیق‌تر به شخصیت ۰۰۷ می‌تواند نقش کلیدی در تعیین لحن فیلم‌ها ایفا کند. از همین رو انتخاب بازیگر نقش باند اهمیتی مضاعف پیدا می‌کند؛ چرا که این انتخاب می‌تواند نشانه‌ای از نوع جیمز باندی باشد که مخاطب باید انتظارش را داشته باشد. شخصیت باند بسته به بازیگری که نقش را برعهده می‌گیرد، می‌تواند تغییرات زیادی داشته باشد.
برخی از فیلم‌ها به ابعاد شخصی‌تر زندگی باند می‌پردازند، اما او از آن دست شخصیت‌هایی‌ست که دیگران را در فاصله نگه می‌دارد. بخشی از این فاصله‌گذاری به ماهیت شغلی‌اش برمی‌گردد که مستلزم ناشناس‌ماندن و عدم وابستگی‌ست. با این حال، تنها سه فیلم تاکنون به مخاطب اجازه داده‌اند نگاهی به جنبه‌ای مهم از درون واقعی باند بیندازد: محل زندگی او. از میان ۲۵ فیلم ساخته‌شده، فقط Dr. No, Live and Let Die و Spectre خانه‌ی جیمز باند را نشان داده‌اند. فیلم‌هایی مثل No Time to Die اقامتگاه‌های موقت او را به تصویر می‌کشند، اما نه خانه‌ی واقعی‌اش را. در اکثر موارد، باند در حال سفر و مأموریت در نقاط گوناگون و پرزرق‌وبرق دنیاست.
در فیلم Dr. No، باند به خانه‌اش بازمی‌گردد و می‌بیند که سیلویا ترنچ در اتاق خوابش مشغول تمرین گلف است. آپارتمان او لوکس‌تر از حد انتظار است؛ با اتاق‌هایی بزرگ، مجسمه‌ها و مبلمان‌هایی گران‌قیمت که علاقه‌ی باند به تجملات را منعکس می‌کند. در Live and Let Die، جایی که راجر مور برای اولین‌بار به عنوان باند معرفی می‌شود، ام و مانی‌پنی به خانه‌اش سر می‌زنند؛ در حالی که باند جاسوسی ایتالیایی را در اتاق خواب پنهان کرده است. خانه‌ی باند در این نسخه همچنان سطح بالا و راحت است، اما حال‌وهوایی کاملاً دهه‌ی هفتادی دارد. آشپزخانه با دستگاه قهوه‌سازش که مورد توجه ام قرار می‌گیرد، حالا دیگر قدیمی و تاریخ‌گذشته به نظر می‌رسد.
طی ۴۲ سال، هیچ‌یک از فیلم‌های باند خانه‌ی او را نشان ندادند، تا اینکه در Spectre شاهد بازدید مانی‌پنی از آپارتمان باند هستیم. این‌بار آپارتمان ساده‌تر است و بیشتر شبیه پناهگاه یک مجرد به نظر می‌رسد؛ با تابلوهایی که هنوز نصب نشده‌اند و جعبه‌هایی که پس از از دست دادن خانه‌اش در Skyfall هنوز باز نشده‌اند.
دلایلی وجود دارد که فرنچایز باند خانه‌ی شخصیت اصلی‌اش را نشان نمی‌دهد؛ و این تنها به دلیل نبود ضرورت در روایت نیست. باند معمولاً در سفر و مأموریت است و فرصتی برای زندگی خانگی ندارد، اما این تنها بخشی از ماجراست. محل زندگی یک شخصیت می‌تواند اطلاعات زیادی درباره‌ی درون او بدهد، و فرنچایز باند ترجیح داده هاله‌ای از راز را پیرامون ۰۰۷ حفظ کند. نمایش‌ندادن خانه‌اش باعث می‌شود این راز همچنان باقی بماند و همچنین بر این نکته تأکید می‌گذارد که هویت باند بیشتر از آنکه با زندگی شخصی تعریف شود، با شغلش پیوند خورده است.
باند از آن دسته شخصیت‌هایی‌ست که محل زندگی‌اش اهمیت چندانی ندارد. اگر فیلم‌ها شروع به نمایش بیشتر زندگی خانگی او کنند، ممکن است تصویر ذهنی مخاطبان از او را به‌طور اساسی تغییر دهند، فارغ از اینکه خانه‌اش چگونه به نظر برسد. باند شخصیتی‌ست که قرار است مدام در سفر باشد و در هر هتل لوکس، خانه‌ای موقتی برای خود بسازد. نمایش خانه‌ی او یعنی اتخاذ یک تصمیم مشخص درباره سبک زندگی باند و به‌اشتراک‌گذاشتن آن با مخاطب؛ اما واقعیت این است که باند اهل خانه‌نشینی نیست، و طراحی خانه‌ای که با شخصیت او بخواند دشوار است. هر سه خانه‌ای که در فیلم‌ها دیده‌ایم، ایراداتی داشته‌اند.
خانه‌ی باند در Dr. No بیش از حد مجلل است، خانه‌اش در Live and Let Die بیش از حد مد روز و خانه‌ی Spectre بیش از حد ساده و بی‌روح. هرچند این انتخاب‌ها با لحن بازیگرانشان، شان کانری، راجر مور و دنیل کریگ، همخوانی دارند، اما همچنان صحنه‌های آپارتمانی باند ناهماهنگ به‌نظر می‌رسند و خانه‌ها با ذات شخصیت او جور نیستند.
یان فلمینگ، خالق جیمز باند، خانه‌ی او را یک آپارتمان دوخوابه‌ی کوچک اما راحت توصیف می‌کند؛ با اتاق نشیمنی پر از کتاب و میزی بزرگ که رو به یک میدان سرسبز در لندن قرار دارد. هیچ‌یک از فیلم‌ها این تصویر را به‌درستی بازآفرینی نکرده‌اند و شاید هم مشخص نیست که اصلاً چنین خانه‌ای مناسب شخصیت باند باشد.
در نهایت، شاید بهتر باشد خانه‌ی باند همچنان در سایه بماند. چرا که چیزی به روایت اضافه نمی‌کند و حتی ممکن است از قدرت آن بکاهد. برای بسیاری از شخصیت‌ها، نمایش خانه‌شان می‌تواند ابعاد تازه‌ای از وجودشان را روشن کند، اما این لزوماً درباره جیمز باند صدق نمی‌کند. بنابراین انتظار نداشته باشید فیلم‌های آینده ناگهان به زندگی شخصی ۰۰۷ علاقه‌مند شوند.
منبع: SR
