تصویر روز | فیلم دیدنی و جذاب استاد با بازی حسن معجونی

در ادامه گلی شی | یک استاد معماری – نقاشی ( حسن معجونی) پس از ابراز علاقه به یکی از شاگردانش، با مشکلاتی مواجه می شود که…

سیدعماد حسینی: تا پیش از این بازیگر تئاتر بوده و در چند نمایش به ایفای نقش پرداخته است. ظاهراً، «استاد»، اولین تجربه نویسندگی و کارگردانی حسینی به شمار می رود.

«استاد» از آن دست فیلم‌هایی است که حتی پیش از تماشایش، نامش به واسطه حواشی و گمانه‌زنی‌ها درباره الهامش از یک داستان واقعی، کنجکاوی برمی‌انگیزد. روایت رسمی این است که فیلم برگرفته از یک اتفاق واقعی در آمریکا و مرتبط با موضوع سوءاستفاده استاد دانشگاه از شاگردانش است، اما راستش را بخواهید این ادعا بیشتر شبیه یک پوشش رسانه‌ای برای فرار از اشاره به ریشه‌های داخلی ماجراست. شواهد و نشانه‌ها – و حتی فضای داستان – به‌شدت بوی یک رخداد جنجالی در داخل کشور را می‌دهد؛ ماجرایی که به راحتی در افکار عمومی پیچید اما گفتنش این‌روزها هزینه دارد. به هر صورت، هرچه که بوده، فیلم‌ساز ظاهراً ترجیح داده ردپایی از آن فاش نکند و مسیر امن‌تری را انتخاب کند.

فیلم تک‌لوکیشن، آن هم با سه بازیگر اصلی، کاری است بس دشوار. تاریخ سینما بارها نشان داده که چنین محدودیتی می‌تواند به شاهکارهایی مثل «۱۲ مرد خشمگین» یا «Carnage» منجر شود؛ آثاری که در آن‌ها تمام بار فیلم روی دوش شخصیت‌پردازی و دیالوگ‌های درگیرکننده است. کارگردان در چنین شرایطی نه می‌تواند با تغییر لوکیشن تنفس بدهد و نه با اکشن‌های پرزرق‌وبرق تماشاگر را سرگرم کند. ستون اصلی روایت، دیالوگ‌ها و سیر تحول شخصیت‌هاست، اما «استاد» در همین نقطه کلیدی زمین می‌خورد. شخصیت اصلی، یعنی همان استاد، یک نمونه کلاسیک از شخصیت کاملاً منفعل است. در آغاز فیلم، او را می‌بینیم که از یک خانم خوشش آمده، قدمی برمی‌دارد، عقب می‌کشد، بعد اتفاقاتی می‌افتد، اما تا پایان، کوچک‌ترین تحولی درون او رخ نمی‌دهد. نه لایه جدیدی از او می‌شناسیم، نه بینشی عمیق‌تر پیدا می‌کنیم. استاد از ابتدا تا انتها همان آدم است، با همان حرف‌های تکراری و همان پافشاری بی‌ثمر روی مواضعش.