خبر روز | تهاجم فرازمینی 5 فیلم علمی‌ تخیلی درباره هیولاها و انگل‌های فضایی

سینمای علمی‌ تخیلی همواره آینه‌ای تمام‌نما از ترس‌های جمعی بشر بوده است. از نخستین روزهای پیدایش این ژانر، موجودات فضایی نه‌تنها به عنوان تهدیدهایی از جهان‌های دیگر، بلکه به مثابه استعاره‌هایی از دغدغه‌های اجتماعی، سیاسی و روان‌شناختی زمانه خود ظاهر شده‌اند. 

The Faculty (1998)

این اثر رابرت رودریگز با نگاهی نو به مفهوم تهاجم بیگانگان به محیط آکادمیک، استعاره‌های هوشمندانه‌ای از جامعه‌پذیری اجباری ارائه می‌دهد. فیلم با بهره‌گیری از آرک‌های شخصیتی متنوع (از ورزشکار محبوب تا دانش‌آموز منزوی) نشان می‌دهد که چگونه سیستم‌های اقتدارگرا می‌توانند فردیت را نابود کنند. صحنه‌های تبدیل معلمان به موجوداتی یکدست و مطیع، یادآور مکانیسم‌های سرکوب در نهادهای آموزشی است. استفاده از مواد مخدر به عنوان سلاح علیه بیگانگان نیز کنایه‌ای به خودبیگانگی نسل جوان دارد. تلفیق ژانرهای ترس و کمدی نوجوانانه، این فیلم را به یکی از متفاوت‌ترین آثار اواخر دهه ۹۰ تبدیل کرده است.

The Hidden (1987)

این فیلم پیشرو که معمولاً نادیده گرفته می‌شود، نقدی تیز و برنده بر فرهنگ مصرف‌گرایی آمریکایی در دهه ۸۰ ارائه می‌دهد. کارگردان با خلق موجودی که از میزبانی به میزبان دیگر می‌پرد و هر بار شخصیتی افراطی (از قاتل سریالی تا سرمایه‌دار حریص) را انتخاب می‌کند، نشان می‌دهد چگونه نظام سرمایه‌داری می‌تواند ارزش‌های انسانی را تخریب کند. سکانس‌های تعقیب و گریز پرتنش در خیابان‌های لس‌آنجلس، استعاره‌ای از رقابت بی‌امان در جامعه شهری است. پایان باز فیلم که نشان می‌دهد تهدید همچنان ادامه دارد، بیننده را با پرسش‌های عمیقی درباره ماهیت آزادی اراده رها می‌کند.

Cloverfield (2007)

این اثر جی.جی. آبرامز با تکنیک فیلم یافت‌شده، تجربه‌ای فراگیر از هرجومرج شهری خلق می‌کند. دوربین دستی نه‌تنها حس واقع‌گرایانه به فیلم می‌دهد، بلکه نماد دیدگاه محدود انسان در برابر فجایع بزرگ است. طراحی هیولای غول‌آسا که ترکیبی از موجودات دریایی و بیولوژی بیگانه است، ترس از ناشناخته‌ها را تجسم می‌بخشد. سکانس فروپاشی پل بروکلین و ویرانی برج‌های تجاری، یادآور ضربه‌های روانی حملات ۱۱ سپتامبر است. فیلم با نشان دادن واکنش‌های مختلف افراد معمولی به بحران، پژوهشی انسانی درباره غریزه بقا ارائه می‌دهد.

Prey (2022)

این اثر تاریخی-علمی‌تخیلی با قرار دادن یک زن بومی آمریکا در مرکز داستان، روایتی نو از مفهوم مواجه با بیگانه ارائه می‌دهد. کارگردان دان تراختنبرگ با فیلمبرداری باشکوه از چشم‌اندازهای طبیعی، تقابل زیبایی‌شناسی بکر طبیعت با تکنولوژی بیگانه را به تصویر می‌کشد. شخصیت نارو که برای اثبات خود به عنوان شکارچی مبارزه می‌کند، استعاره‌ای از مقاومت فرهنگ‌های بومی در برابر استعمار است. طراحی موجود فضایی که از فناوری نامرئی و سلاح‌های پیشرفته استفاده می‌کند، یادآور نابرابری تسلیحاتی استعمارگران و بومیان است. فیلم با پایان‌بندی نمادین خود، پرسش‌هایی درباره چرخه خشونت و انتقام مطرح می‌کند.

Parasyte: Part 1 (2014)

این اقتباس سینمایی از مانگای محبوب ژاپنی، پرسش‌های فلسفی عمیقی درباره مرزهای انسانیت مطرح می‌کند. رابطه سیمبیوتیک بین شینیچی و میگی، استعاره‌ای است از گفت‌وگوی دائمی بین عقل و غریزه در وجود انسان. کارگردان با طراحی موجوداتی که می‌توانند هر قسمتی از بدن انسان را تغییر شکل دهند، ترس از بیگانه درون را بررسی می‌کند. صحنه‌های اکشن که در آنها اعضای بدن به سلاح تبدیل می‌شوند، نماد خشونت ذاتی در طبیعت است. فیلم با بررسی تدریجی رشد احساسات در میگی، تعریف سنتی از انسان بودن را به چالش می‌کشد.

منبع: گیمف