خبر روز | نقد فیلم اکشن هیچکس ۲ (Nobody 2)
فیلم هیچکس ۲ (Nobody 2) بازگشت پرهیاهوی باب ادنکرک به جهان پرخشونت، سرگرم کننده و متناقض هاچ منسل است؛ مردی که در نسخه نخست از سایه‌ی زندگی روزمره بیرون آمد تا دوباره با گذشته‌ی خون‌آلود خود روبه‌رو شود. حالا در قسمت دوم، این تقابل میان «میل به آرامش» و «جبر بازگشت به خشونت» در مرکز روایت قرار گرفته است.
بسط شخصیت و روایت نسخه اول
در نسخه نخست، هاچ منسل مردی بود که می‌خواست از خشونت فرار کند اما در نهایت در دل آن آرامش یافت. در «هیچکس ۲»، او دیگر قهرمانی غافلگیرشده نیست؛ بلکه انسانی است که از ابتدا می‌داند اگر دوباره به میدان برگردد، چیزی از زندگی‌اش باقی نمی‌ماند. این آگاهی تازه، بُعدی سوگناک به شخصیت می‌دهد و او را از سطح یک ضدقهرمان صرف، به انسانی پیچیده و آگاه بدل می‌سازد. فیلم با تأکید بر تلاش هاچ برای بازسازی رابطه‌اش با خانواده، سعی دارد بعد انسانی‌تری از او نشان دهد.
اکشن خشن و طنز سیاه
یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های «هیچکس ۲»، توانایی آن در ترکیب خشونت عریان با طنزی زیرپوستی است. باب ادنکرک، همان‌طور که در سریال «بهتره با سال تماس بگیری» (Better Call Saul) نشان داده بود، استعدادی ذاتی در ارائه طنز تلخ دارد؛ و تیاهانتو با درک این ویژگی، فیلم را بر محور دوگانگی میان «خنده و ضربه» بنا می‌کند. در بسیاری از سکانس‌ها، لبخند مخاطب بلافاصله با یک شلیک یا انفجار جابه‌جا می‌شود. این تضاد، نه‌تنها به فیلم ریتم می‌دهد، بلکه به آن هویت خاصی می‌بخشد که آن را از دیگر آثار اکشن جدا می‌سازد.
نقاط ضعف
نخستین مشکل «هیچکس ۲»، فیلمنامه‌ای است که گاهی میان دو لحن متفاوت سرگردان می‌ماند: در بخشی می‌خواهد درام خانوادگی باشد، و در بخشی دیگر اکشنی مطلق. این تغییر ناگهانی لحن، ریتم فیلم را مختل می‌کند و مانع از پیوند عاطفی عمیق‌تر با شخصیت‌ها می‌شود.
نقاط قوت:
- کارگردانی پرانرژی
- ترکیب موفق اکشن خشن و طنز سیاه
- استفاده از بازیگران شاخص
نقاط ضعف:
- نوسان در لحن و ریتم روایت
- تکرار خسته‌کننده برخی الگوهای قسمت اول
- پایان‌بندی شتاب‌زده
منبع: مجله مایکت
