نقد فیلم خلاقانه بچه مردم به کارگردانی محمود کریمی

این ادعای بزرگی است اما باید آن را به زبان آورد که دو سوم ابتدایی «بچه مردم» به راحتی قابلیت این را دارد که برای مردم تمام دنیا اکران شود تا آن‌ها هم به اندازه مردم ایران از تماشای آن لذت ببرند.

نکته جالب توجه این درباره «بچه مردم» این است که جزئیات حیرت انگیزی دارد. کارگردان سعی کرده هیچ سکانسی را به حال خود رها نکند. سکانسی که تاجی رئیس یتیم خانه از پشت پنجره بیرون را نگاه می‌کند و بر اساس اتفاقات درون خیابان عکس روی دیوار را جابه‌جا می‌کند. یا سکانسی که بچه‌ها می‌خواهند با کمک مامان مهین چیزی کش بروند و ناگهان مهره گردن مامان آسیب می‌بیند.

سکانس ساندویچی که تاجی یواشکی به آدم‌هایی که در میز بغلی بازی ممنوعه انجام می‌دهند تقلب می‌رساند و از همه بهتر سکانسی که مامان مهین دارد از لیلا تلویحا خواستگاری می‌کند و ابوالفضل دست و پا چلفتی آش‌ها را روی زمین می‌ریزد، تنها چند نمونه از سکانس‌های خلاقانه «بچه مردم» هستند. از همه بهتر اما سکانس گفت و گوی ابوالفضل و لیلا در صف نانوایی است که طنز و رُمنس را هم زمان دارد و بسیار هم بامزه است. کریمی در همین اولین فیلمش نشان می‌دهد سینما را بسیار دوست دارد و علاوه بر یک کارگردان خوب، یک عشق فیلم درست و حسابی هم هست. عشق فیلمی که نه تنها خوب بلد است فیلم ببیند بلکه خوب بلد است فیلم‌هایی که دیده را درونی و به درستی اجرا کند.

این پست در تاریخ 2025-11-15 19:28:20 به‌روزرسانی شد.