خبر روز | نقد فیلم Four Letters of Love عشق، شعر و طبیعت زیبا

عشق، شعر و طبیعت زیبا. به راستی این‌ها کلماتی هستند که فیلم Four Letters of Love را تعریف می‌کنند. فیلم درباره عشق است هرچند که حال و هوای عاشقی را به خوبی نمایش نمی‌دهد. فیلم همگام با متن و همراه با شعر است اما این اشعار فاصله‌ای دارند که مرز بین مخاطب و خود را نمی‌شکند. اما برخلاف دو المان اصلی، فیلم طبیعت زیبایی دارد.

تصاویری زیبا و خنک از ایرلند که هم شاعرانه است و هم عاشقانه. فیلم Four Letters of Love از چندین جهت قابل نقد است اما در نظر کلی همین بس که تصاویر و حس حالی خوب دارد اما به صورت سینمایی و فیلمنامه ما با اثری بسیار متوسط روبرو هستیم. اثری که اگر از بابت دراماتیک بهتر می‌بود، ما قطعا با یک فیلم خاص روبرو می‌شدیم. 

فیلم Four Letters of Love را می‌توان نمونه‌ای از آن دسته آثار دانست که بیش از آن‌که بر درام و شخصیت‌پردازی تکیه کنند، درگیر خلق حال و هوا و فضا هستند. روایت فیلم، اگرچه بر بستر داستانی عاشقانه بنا شده، اما در عمل در سطحی کاملاً متوسط باقی می‌ماند. کشمکش‌های دراماتیک شخصیت‌ها سطحی و پیش‌بینی‌پذیر است و هیچ‌گاه موفق نمی‌شود عمق روانی یا تنش عاطفی پایداری ایجاد کند. شخصیت‌ها بیشتر به تیپ‌هایی نمایشی می‌مانند تا آدم‌هایی با لایه‌های درونی و قابل‌باور؛ از همین رو مخاطب درگیر سرنوشت آنان نمی‌شود و بار احساسی داستان رنگی از تصنع به خود می‌گیرد.

با این حال، نقطه قوت فیلم جایی دیگر است: در تصاویر خیره‌کننده و پرجزئیاتی که از مناظر ایرلند ارائه می‌دهد. دوربین با نگاهی شاعرانه، طبیعت را به مثابه شخصیت اصلی فیلم معرفی می‌کند. تپه‌های سبز، دریاچه‌های آرام و نورهای لرزان غروب، به اثر کیفیتی بصری می‌بخشند که گاه یادآور نقاشی‌های رمانتیک است. این ترکیب از تصویر و موسیقی، فضایی شاعرانه و رویایی می‌سازد که به تنهایی ارزش تماشا دارد و همان چیزی است که فیلم را از سقوط کامل نجات می‌دهد. در مجموع، Four Letters of Love را نمی‌توان اثری موفق از منظر درام دانست، اما بی‌شک یک سفر بصری تماشایی به ایرلند است؛ فیلمی که بیش از آن ‌که مخاطب را درگیر شخصیت‌ها و روابط کند، دل او را به طبیعت و حال‌ و هوای شاعرانه‌اش می‌سپارد.