خبر روز | نقد فیلم Monsieur Aznavour ادای دین به هنرمند افسانه‌ای
Monsieur Aznavour یک فیلم بیوگرافی و هنری است که، شرح حال داستان زندگی شارل آزناوور، خواننده و ترانه‌سرای افسانه‌ای فرانسوی-ارمنی است.فیلم Monsieur Aznavour همان شَم، تِم و فضای ساختاری عاشقانه و فرانسوی را داراست.
در واقع، این فیلم به شیوه‌ای کاملاً فرانسوی ساخته‌شده. سرشار از نوستالژی،با نگاهی شاعرانه به زندگی و هنر، روایت‌هایی آرام و پراحساس، موسیقی‌ای که لابه‌لای صحنه‌ها جاری‌ست، و تمرکزی خاص بر زندگی شارل آزناوور. همه‌ی این‌ها باعث شده فیلم نه‌فقط یک بیوگرافی، بلکه نوعی ادای احترام به فرهنگ و هنر ناب فرانسوی باشد.
در Monsieur Aznavour روایت زندگی آزناوور در پنج فصل تنظیم شده. این فصل‌بندی زندگی او را از دوران کودکی تا دوران اوج و میان‌سالی او را پوشش می‌دهند. روایت زندگی او در قالب فصل‌هایی تنظیم شده که در هر کدام ترانه‌های آزناوور به کار گرفته‌شده است. در واقع فیلمنامه اثر بر همین سبک و سیاق نوشته شده است. در برهه‌ای از زندگی آزناوور ما ترانه‌ای از او، به عنوان مثال، ترانه مربوط به دوران افول او یا ترانه مربوط به دوران اوج او را می‌شنویم. یعنی انتخاب هر آهنگ، تصادفی یا صرفاً تزئینی نیست؛ بلکه درون‌مایه‌ی آن با بخشی از زندگی آزناوور هماهنگی عمیقی دارد. این هماهنگی میان صدا و تصویر باعث شده روایت زندگی آزناوور به‌جای توضیح، و دیالوگ‌های خسته کننده و خطی که در فیلم‌های بیوگرافی به کار گرفته می‌شود، احساس شود و نقش کلیدی در انتقال احساسات و روایت زندگی شارل آزناوور ایفا می‌کند.
استفاده هوشمندانه از آهنگ‌ها، به‌ویژه برای مخاطبانی که با آثار آزناوور آشنا نیستند، ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار می‌سازد. ترانه‌ها به‌گونه‌ای انتخاب شده‌اند که نه‌تنها داستان زندگی او را پیش می‌برند، بلکه تماشاگر را به سفری در دل موفقیت‌ها، شکست‌ها و عشق و عاشقی‌های او می‌برند. این هماهنگی صدا و تصویر، به‌ویژه در صحنه‌های اجرای زنده که طاهر رحیم با ظرافت حرکات و صدای آزناوور را بازسازی کرده، تأثیرگذاری فیلم را دوچندان می‌کند. ترانه‌های انتخاب‌شده مانند La Bohème که به زندگی هنرمندانه و پرشور جوانی آزناوور اشاره دارد، بازتاب‌دهنده احساسات عمیق و شخصی او هستند.
در واقع این مسئله یکی از نقاط قوت برجسته فیلم است. استفاده از موسیقی به‌عنوان ابزاری برای روایتگری به جای تکیه بر دیالوگ‌های توضیحی و خطی. در بسیاری از فیلم‌های بیوگرافی، داستان از طریق دیالوگ‌های طولانی یا روایت‌های صوتی پیش می‌رود که گاهی خسته‌کننده می‌شوند. اما در Monsieur Aznavour، ترانه‌ها جایگزین این رویکرد شده‌اند و به فیلم کیفیتی هنری بخشیده‌اند. در لحظات احساسی یا شکست‌های شخصی، ترانه‌ها به‌گونه‌ای به کار رفته‌اند که تماشاگر بدون نیاز به توضیحات اضافی، با احساسات او هم‌ذات‌پنداری می‌کند.
