خبر روز | نقد فیلم The Conjuring: Last Rites بازگشت هولناک به ریشه‌های قسمت نخست
درحالی‌که وعده تبلیغاتی فیلم «احضار: آخرین مراسم» (The Conjuring: Last Rites) بر پایان کار زوج مشهور وارِن‌ها تأکید داشت، «آخرین مراسم» بیش از آن‌که داستانی پایانی باشد، بازگشتی است به فضای دلهره‌آور و احساسی قسمت اول. روایت این قسمت با تمرکز بر خانواده وارِن و دخترشان جودی، وحشت را با درام خانوادگی در هم می‌آمیزد و تجربه‌ای ترسناک اما تأثیرگذار برای مخاطب رقم می‌زند.
مجموعه «احضار» با وجود گستردگی ۱۰ فیلمی خود، برخلاف بسیاری از فرنچایزهای هالیوودی، بیش از هر چیز بر ایمان، خانواده و پیوندهای عاطفی تمرکز دارد. شخصیت‌های اصلی – اد و لورن وارِن (پاتریک ویلسون و ورا فارمیگا) – در نسخه‌های سینمایی چهره‌ای دوست‌داشتنی یافته‌اند؛ زوجی که عشقشان قوی‌تر از مرز میان مرگ و زندگی است.
کارگردانی مایکل چاوز در این قسمت نسبت به آثار قبلی‌اش در این فرنچایز پخته‌تر و مؤثرتر است. او با استفاده از پیش‌آگاهی‌های دقیق، تنش‌هایی گره‌خورده و فضاسازی پرجزئیات، موفق شده حس وحشت را با عواطف انسانی پیوند بزند. در نتیجه، اوج فیلم نه‌تنها دلهره‌آور بلکه عاطفی و تأثیرگذار است.
