خبر روز | نقد و بررسی فیلم ناتور دشت غسل تطهیر با بتن
ناتور دشت با تمام ایرادات ریز و درشت کارگردانی، بازیگری و اشکالات فیلمنامه‌ای، اصلا فیلم بدی نیست. کاراکتر یسنا (دختربچه‌ای که ربوده می‌شود) در نمای لانگ‌شات به مخاطب معرفی می‌شود. سپس دوربین به آرامی از پشت سر به او نزدیک می‌شود. کارگردان کاملا بلد است که چگونه با تکنیک دوربین، مخاطب را به کاراکتر داستانش نزدیک کند. اما نکته حائز اهمیت، ارتفاع دوربین در مواجهه با شخصیت یسنا است.
دوربین کارگردان هر زمان که با دختربچه مواجه می‌شود، خود را هم‌قد او می‌کند، چه یسنا ایستاده باشد و چه نشسته. و این چنین کارگردان موفق می‌شود با جای درست دوربین و قاب‌بندی‌هایش سمپات اولیه مخاطب با دختربچه‌ای که قرار است در ادامه داستان ربوده شود را برانگیخته کند. اولین مواجهه مخاطب با یسنا پس از ربوده شدن نیز به‌خوبی برگزار می‌شود. دوربین در اتاقکی که دختربچه در آن محبوس است قرار گرفته و شخص رباینده از بیرون اتاق به او نزدیک می‌شود. همچنین در لحظه خروج یسنا از قنات نیز دوربین کارگردان به‌درستی او را مشایعت می‌کند در حالی که اتفاقات اصلی داستان، درون قنات در حال برگزاری است. این چنین است که کارگردان از ابتدا تا انتهای داستان، کاراکتر یسنا را تنها نمی‌گذارد. بنابراین او مشخصا مساله دزدیده شدن بچه را دارد، نه دغدغه برانگیختن هیجانات مخاطب. کارگردانی که موضوع اثرش برای او تبدیل به مساله می‌شود، در مسیر رسیدن به فرم قرار می‌گیرد و حس‌های انسانی مخاطب را در عوض هیجانات کاذب او برانگیخته می‌کند
نکته دیگری که در نقد فیلم «ناتور دشت» باید به آن بپردازیم این است که کارگردان داستان اصلی را دچار تغییراتی کرده و با یک روایت جدید آن را نشان می‌دهد. آیا تغییر واقعیت در سینما ایرادی ندارد؟ کارگردان نباید به داستان اصلی وفادار باشد؟ جواب مسلما خیر است. نه‌تنها در سینما بلکه در هیچ‌کدام از مدیوم‌های هنری قرار نیست که هنرمند به واقعیت وفادار مانده و آن را مجددا به تصویر بکشد بلکه او موظف است جهان خود را برپا کند، جهانی که ارتباطش با واقعیت کات نشود و المان‌های رویا و کابوس را وارد آن کند. در واقع هنرمند وظیفه دارد که واقعیت را خیالین کند. این امر در «ناتور دشت» به‌خوبی شکل می‌گیرد. روایت جدید کارگردان در دنیای سینمایی خود باورپذیر است زیرا ارتباطش را با واقعیت حفظ می‌کند. اگر یک فرد کایت‌سوار در هنگام پرواز، یسنا را پیدا کرده است، در این فیلم نیز همچین فردی به شکلی دیگر او را پیدا می‌کند و باعث نجات جانش می‌شود. کارگردان در جهان خیالین خود به‌درستی به شخص کایت‌سوار ادای دین می‌کند.
