خبر روز | نقد و بررسی فیلم Echo Valley باز هم ضعیف!
فیلم Echo Valley به بررسی رابطه‌ای پیچیده و عمیق میان مادر و دختری به نام‌های کیت و کلر با بازی جولین مور و سیدنی سوئینی می‌پردازد. این رابطه، با وجود غیرمعمول بودنش، در فیلمی که در عمل معمولی و سطحی است به تصویر کشیده شده.
داستان فیلم Echo Valley درباره‌ی مادری بیوه و تنها به نام کیت (با بازی جولین مور) است که تنها در مزرعه‌ای در پنسیلوانیا زندگی می‌کند و مشغول به کارهای مزرعه‌اش و آموزش اسب سواری می‌باشد. اما دخترش، کلر (با بازی سیدنی سوئینی) که فردی معتاد، ضعیف و آسیب‌پذیر است پیش او برمی‌گردد و این مادر مجبور می‌شود دوباره زندگی‌اش را وقف ترمیم و جبران خرابکاری‌ها و آسیب‌های دخترش کند. همین ماجرا، درگیری‌ها، خرابکاری‌های کلر و تعامل او با مادرش، روایت اصلی و طرح داستانی قابل پیش‌بینی و تا حدی ناامیدکننده را پیش می‌برد.
Echo Valley فیلمی دلهره‌آور و تریلر (و در حقیقت اثری درام از نوع سطحی و ضعیف) است. این فیلم که محصول سال ۲۰۲۵ می‌باشد به کارگردانی مایکل پیرس ساخته شده است. جولین مور نقش کیت، سیدنی سوئینی نقش کلر، دامنل گلیسون نقش جکی، کایل مک‌لاکلن نقش ریچارد و فیونا شو نقش جسی را ایفا می‌کند. این اثر که درجه سنی R را دریافت کرده، عمدتاً واکنش‌های متوسط و منفی‌ای دریافت کرده و بیشتر نقدها بر پایه‌ی سطحی و ناامیدکننده بودن این فیلم بوده است. سایت معتبر IMDb امتیاز ۶/۳ از ۱۰ و سایت Rotten Tomatoes امتیاز ۵۱ از ۱۰۰ را به این فیلم سینمایی که در اپل‌تی‌وی منتشر شده داده است؛ که این امتیازها و نقدها نشان می‌دهد که تماشاگر با چه مدل فیلمی سر و کار دارد.
در مجموع، نقاط قوت فیلم Echo Valley فیلمبرداری، فضاسازی، بازی جولین مور، انتخاب لوکیشن و جلوه‌های بصری قوی و خوب است. با این وجود مشکلاتی نیز در فیلمنامه و روایت داستان وجود دارد. با اینکه اثر به رابطه‌ی پیچیده و افسارگسیخته‌ی کیت و کلر می‌پردازد، گاهی اوقات فیلم به سمت اتفاقاتی افراطی، اغراق آمیز و غیرمنطقی می‌رود. بازی سیدنی سوئینی نیز گرفتار همین اغراق می‌شود و این بازیگر که بیشتر به خاطر چهره‌اش جایگاهی در سینما کسب کرده، در این فیلم برای به تصویر کشیدن احساسات پیچیده کاراکتر کلر به جیغ و داد و گریه‌هایی مصنوعی و پشت‌سرهم بسنده می‌کند؛ یعنی بازی‌ای سطحی و اغراق آمیز ارائه می‌دهد در حالی که بازی جولین مور قوی و درست است. پیچش‌های داستانی فیلم نیز بی‌مقدمه و غیرمنطقی هستند و عدم توازن ریتم و سکانس‌هایی خسته‌کننده نیز در فیلم دیده می‌شود. اما در شخصیت‌پردازی، شخصیت‌های کیت و کلر صفر و صد و یا خیلی سیاه و سفید هستند. یعنی در فیلمنامه کاراکتر مادر خیلی خیلی خوب و قهرمان به تصویر کشیده شده (یعنی ضعف‌های این کاراکتر کمتر نمایان شده) و به همین شکل افراطی کاراکتر کلر خیلی سطحی و اغراق آمیز بسیار منفی شده است؛ در حالی که چنین رابطه‌ی مادر و دختری‌ای کمتر در واقعیت پیش می‌آید و شاید کمی دور از منطق باشد. با وجود تمام ایرادات و همچنین نقاط قوت، Echo Valley فراتر از اثری معمولی نیست. این فیلم، در بهترین حالت و با ارفاق زیاد اثری متوسط است که بی‌شک ماندگار نیست اما شاید برای برخی مخاطبان کمی سرگرم‌کننده و جذاب باشد.
