خبر روز | نقد و بررسی فیلم Heldin مصائب یک پرستار

نقد و بررسی فیلم Heldin مصائب یک پرستار یکی از افشاری که همواره سینما نسبت به آن کم‌لطفی کرده است، کادر درمان بوده است. حتی از خودگذشتگی‌ها و فداکاری‌های این قشر زحمتکش در دوران پاندمی کووید ۱۹ باعث نشد که سینما نگاهی متمرکزتر به این قشر داشته باشد. وقتی از شما درخواست فیلمی با قهرمانی در شغل پلیس کنم، می‌توانید صدها فیلم معرفی کنید، اگر از شما دربارۀ کاراکتر اصلی در شغل خبرنگار، وکیل، معلم، مهندس و بسیاری دیگر از مشاغل قابل احترام دیگر بپرسم فیلم‌های متعددی به ذهنتان خطور خواهد کرد اما وقتی صحبت از کادر درمان می‌شود فیلم‌هایی که در ذهن ما مرور می‌شود به شدت محدود می‌شود.

در حقیقت پیش از بنش باید از کارگردان فیلم قدردانی کرد که به درستی دست بنش را برای این نقش‌آفرینی چنین باز گذاشته است. دوربین فیلم خوب و به‌اندازه است و همواره همراه و دنبال‌کنندۀ کاراکتر فلوریا (لئونی بنش) است. هر جا که او می‌رود ما هم با او همراه هستیم و همین دوربین مهم‌ترین عنصر در خلق شخصیت اصلی است. دوربین او کاملاََ ساده این کار را انجام می‌دهد و کارگردان به هیچ وجه قصد ندارد خودنمایی کند و این نکتۀ مثبت فیلم «شیفت آخر شب» محسوب می‌شود. دکوپاژ او هم خوب کار می‌کند و نماهای لانگ‌شات، مدیوم‌شات و کلوز-آپ به اندازه هستند. به گونه‌ای که هم به کاراکتر اصلی نزدیک شویم و هم درگیر کارهای او و تعاملاتش با بیماران شویم.

از همان دقیقۀ ابتدایی شروع شیفت فلوریا دوربین پرتحرّکی را شاهد هستیم که با هر حرکتی از سوی فلوریا آن هم جابه‌جا می‌شود تا تنش حاضر در فیلمنامه را تصویر کند. در کنار این دوربین مستند‌گونۀ درست، موسیقی متن سادۀ همراهی وجود دارد که به درستی به خلق اتمسفر فیلم کمک می‌کند. اصلی‌ترین نکتۀ قابل ستایش فیلم این است که از تمامی ابزارهای لازمش برای ارائۀ هدفش، در همان حد لازم کمک می‌گیرد و این باعث می‌شود هم دوربین، هم موسیقی متن، هم طراحی صحنه و هم طراحی لباس در عین سادگی، اثر را روبه‌جلو ببرند.

منبع: گیمفا