خبر روز | نقد پایان سریال تاسیان گند زدن به همه چیز
سریال تاسیان دومین ساخته‌ی تینا پاکروان عزیز درباره‌ی وقایع پیش از انقلاب محسوب می‌شود، این ساخته‌ی انقلابی همانند سریال خاتون، روایت‌گر یک عشق نافرجام است که مسیر دشواری را برای رسیدن به یک‌دیگر طی می‌کنند.
بعد از رفع توقیف، سریال تاسیان به مسیر خودش ادامه می‌دهد تا در قسمت ۲۳ به ایستگاه پایانی برسد. با تمام شدن سریال تصورات بینندگان نسبت به این اثر، دچار تغییر می‌شود. چرا که خیلی از سوال‌ها بی‌جواب ماندند و بیشتر پاسخ‌هایی که داده شد هم ارتباطی با آن موضوع نداشت. شاید سریال تاسیان یک اثر پرمهره باشد اما سرنوشت سریال با مهره‌ها رقم نمی‌خورد، به همین خاطر خیلی از ساخته‌های این‌چنینی در انتها به مشکل برمی‌خورند چون این نوسینده‌ی داستان است که تعیین می‌کند که یک اثر چگونه کارش را شروع کند و به چه ترتیب به پایان برسد تا مخاطب از او راضی باشد.
مرگِ امیر، تمامی پیشینه‌ی این اثر را خراب می‌کند و سریال تبدیل به یک ساخته‌ی آبکی می‌شود. اگر خیلی روراست بخواهم صحبت کنم، قسمت آخر سریال تاسیان بدترین اپیزود این اثر است. در قسمت آخر شما شاهد این هستید که اتفاقات خیلی ساده درحال تمام شدن است و همه چیز خیلی عادی و به معنای واقعی کلمه آبکی درحال پیش رفتن هستند. داستان امیر و شیرین را کنار بگذاریم و به سراغ کارخانه‌ی آقای نجات برویم. کارخانه آتش گرفته اما خبری از آتش نیست، اگر در داستان این‌طور ذکر شده است که کارخانه باید آتش بگیرد، می‌بایست کل آن محوطه درگیرِ آتش باشد، اگر توانایی به آتش کشیدن را ندارید، حداقل با جلوه‌های ویژه آن را درست کنید نه اینکه تنها بخش کوچکی از آن را آتش بزنید.
