خبر روز | تصاویر شخصی، زندگی خصوصی هلن میرن و بیوگرافی
هلن میرن با نام اصلی هلن لیدیا میرونوف در 26 ژوئیه 1945 در چیسویک، لندن، انگلستان متولد شد. او در خانواده‌ای با اصالت روس-انگلیسی بزرگ شد. پدرش، واسیلی پتروویچ میرونوف، نوازنده ویولن و راننده تاکسی بود و مادرش، کاتلین الکساندرینا راجرز، از طبقه کارگر انگلیسی بود. هلن یک خواهر بزرگتر به نام کاترین و یک برادر کوچکتر به نام پیتر دارد.
او در مدرسه سنت برنارد در اسکس تحصیل کرد و از کودکی به تئاتر علاقه‌مند شد. در 18 سالگی به گروه تئاتر ملی جوانان (National Youth Theatre) پیوست و استعدادش در بازیگری کشف شد. هلن تحصیلات دانشگاهی را دنبال نکرد و به جای آن بر حرفه تئاتری تمرکز کرد.
آغاز حرفه بازیگری
هلن میرن کار خود را در سال 1965 با بازی در نقش کلئوپاترا در نمایش «آنتونی و کلئوپاترا» در گروه تئاتر ملی جوانان آغاز کرد. او سپس به رویال شکسپیر کمپانی (Royal Shakespeare Company) پیوست و در نمایش‌هایی مانند «تروئیلوس و کرسیدا» و «مکبث» درخشید. اولین نقش سینمایی او در فیلم «هراکلس» (Herostratus, 1967) بود، اما موفقیت اولیه‌اش با فیلم «عصر رضایت» (Age of Consent, 1969) به دست آمد.
شهرت جهانی و موفقیت در سینما
هلن میرن در سال 2006 با بازی در نقش ملکه الیزابت دوم در فیلم «ملکه» (The Queen) به کارگردانی استیون فریرز به شهرت جهانی رسید و جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. این نقش او را به نمادی از بازیگری با عمق و ظرافت تبدیل کرد. او همچنین برای نقش‌هایی در فیلم‌های «گاسفورد پارک» (Gosford Park, 2001)، «آخرین ایستگاه» (The Last Station, 2009) و «زن طلایی» (Woman in Gold, 2015) نامزد جوایز اسکار شد.
فعالیت‌های تئاتری
هلن میرن یکی از برجسته‌ترین بازیگران تئاتر بریتانیا است. او در نمایش‌های متعددی در وست اند لندن و برادوی نیویورک بازی کرده است. در سال 2015، او نقش ملکه الیزابت دوم را در نمایش «مخاطب» (The Audience) در برادوی ایفا کرد و جایزه تونی بهترین بازیگر زن را برد. او همچنین برای نقش‌هایش در نمایش‌هایی مانند «فدرا» (2009) و «دیوانگی جرج سوم» (1991) تحسین شده است.
زندگی شخصی و ازدواج
هلن میرن از سال 1986 با تیلور هکفورد، کارگردان آمریکایی (کارگردان فیلم‌هایی مانند «ری» و «وکیل مدافع شیطان»)، در رابطه است. این زوج در سال 1997 ازدواج کردند و زندگی مشترکی در لس‌آنجلس، لندن و جنوب فرانسه دارند. هلن فرزندی ندارد و در مصاحبه‌ها گفته که تصمیم آگاهانه‌ای برای عدم تشکیل خانواده گرفته است، زیرا حرفه‌اش اولویت او بوده است.
فعالیت‌های اجتماعی و خیریه
هلن میرن حامی مسائل اجتماعی مانند حقوق زنان، آموزش و محیط زیست است. او با سازمان‌هایی مانند Oxfam و Age UK همکاری کرده و از پروژه‌های مرتبط با پناهندگان و افراد سالمند حمایت می‌کند. میرن همچنین درباره اهمیت تنوع در هالیوود و شکستن کلیشه‌های جنسیتی و سنی صحبت کرده و الهام‌بخش زنان برای دنبال کردن رویاهایشان در هر سنی است.
دستاوردها و جوایز
هلن میرن یکی از معدود بازیگرانی است که «تاج سه‌گانه بازیگری» (Triple Crown of Acting) را کسب کرده است: اسکار (سینما)، امی (تلویزیون) و تونی (تئاتر). برخی از جوایز او عبارتند از:
- جایزه اسکار: بهترین بازیگر زن برای «ملکه» (2006).
- جایزه تونی: بهترین بازیگر زن برای «مخاطب» (2015).
- جایزه امی: بهترین بازیگر زن در سریال درام برای «نخستین مظنون» (1996).
- جایزه بفتا: بهترین بازیگر زن برای «ملکه» (2006) و چندین جایزه برای «نخستین مظنون».
ویژگی‌ها و سبک کاری
هلن میرن به خاطر تطبیق‌پذیری و توانایی‌اش در ایفای نقش‌های پیچیده شناخته می‌شود. او می‌تواند به راحتی بین نقش‌های دراماتیک (مانند ملکه الیزابت دوم)، کمدی («رد») و نقش‌های شرور (مانند جادوگر در «نارنیا») جابه‌جا شود. سبک بازیگری او ترکیبی از عمق احساسی، ظرافت و حضور قدرتمند است. او همچنین به خاطر حرفه‌ای‌گری و تعهد به نقش‌هایش، حتی در پروژه‌های کوچک، تحسین می‌شود.
حواشی
هلن میرن به ندرت درگیر حواشی بوده و به دلیل رفتار حرفه‌ای و شخصیت آرامش شناخته می‌شود. با این حال، در سال 2008، مصاحبه‌ای درباره تجربه‌اش از آزار در جوانی جنجال‌ساز شد، زیرا او گفت که در آن زمان این موضوع را به‌عنوان بخشی از فرهنگ پذیرفته بود. او بعداً توضیح داد که نظرش درباره آزار تغییر کرده و از جنبش #MeToo حمایت می‌کند.
آثار برجسته
برخی از مهم‌ترین آثار هلن میرن عبارتند از:
- سینمایی: «ملکه» (2006)، «گاسفورد پارک» (2001)، «آخرین ایستگاه» (2009)، «زن طلایی» (2015)، «رد» (2010)، «هیچکاک» (2012).
- تلویزیونی: «نخستین مظنون» (1991-2006)، «الیزابت اول» (2005).
- تئاتر: «مخاطب» (2015)، «فدرا» (2009).