خبر روز | چرا برد پیت در فیلم Inception کریستوفر نولان بازی نکرد؟
برد پیت در طول دوران کاری‌اش بارها نقش‌هایی را رد کرده که بعدها به موفقیت‌های عظیمی تبدیل شده‌اند. اما شاید عجیب‌ترین مورد، عدم حضور او در فیلم علمی–تخیلی پرآوازه‌ی Inception ساخته‌ی کریستوفر نولان باشد — فیلمی که نه‌تنها با فروش بیش از ۸۲۰ میلیون دلاری در گیشه جهانی موفق شد، بلکه چهار جایزه‌ی اسکار را هم به دست آورد.
فرصت طلایی که از دست رفت
پس از موفقیت چشم‌گیر شوالیه تاریکی در سال ۲۰۰۸، کریستوفر نولان بالاخره توانست پروژه‌ی شخصی و جاه‌طلبانه‌اش را به مرحله‌ی تولید برساند: داستان گروهی دزد که با نفوذ به خواب دیگران، ایده‌ها را از ذهن‌شان می‌دزدند. نولان سال‌ها روی این طرح کار کرده بود و فیلمنامه‌ای محرمانه نوشت که فقط بازیگران خاصی می‌توانستند آن را، یا در دفتر خودش یا تحت نظر فردی از تیم تولید، بخوانند.
در این میان، یکی از بازیگرانی که نسخه‌ای از فیلمنامه را دریافت کرد، کسی نبود جز برد پیت. طبق گزارشی از هالیوود ریپورتر در سال ۲۰۱۰، نولان پیشنهاد بازی در نقش اصلی را به پیت داد، اما با یک شرط مهم: او باید ظرف ۴۸ ساعت پاسخ نهایی خود را اعلام می‌کرد. وقتی خبری از پاسخ برد پیت نشد، نولان به سراغ گزینه‌های بعدی رفت — ابتدا ویل اسمیت که او هم به دلیل «درک نکردن داستان» پیشنهاد را رد کرد — و در نهایت نوبت به لئوناردو دی‌کاپریو رسید.
چرا برد پیت پاسخ نداد؟
برد پیت هیچ‌گاه به صورت رسمی درباره‌ی دلیل رد یا نادیده گرفتن پیشنهاد Inception صحبت نکرده است. جالب اینجاست که طبق برنامه کاری او در آن زمان، به نظر می‌رسد که وقت کافی برای حضور در فیلم را داشته است. در سال ۲۰۰۹ (زمان فیلمبرداری Inception) پیت تنها در فیلم حرامزاده‌های لعنتی تارانتینو بازی کرده بود و در سال ۲۰۱۰ نیز تنها در انیمیشن Megamind صداپیشگی داشت.
همکاری‌ای که هنوز ممکن است
برد پیت قبلاً هم نزدیک بود در فیلمی از کریستوفر نولان بازی کند. طبق گفته‌های نولان، او در اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ فیلمنامه‌ی Memento را برای پیت فرستاده بود و پیت به پروژه علاقه‌مند شده بود، اما در نهایت نقش اصلی به گای پیرس رسید.با موفقیت اخیر نولان در فیلم Oppenheimer که جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم سال را از آن خود کرد، شاید بالاخره همکاری‌ای میان نولان و پیت شکل بگیرد. اگر چنین اتفاقی بیفتد، بدون شک از مهم‌ترین همکاری‌های سینمایی دهه خواهد بود.
منبع: slashfilm
