خبر روز | چرا دنزل واشینگتن در The Equalizer قانون همیشگی خود را شکست؟

پس از تماشای سه‌گانه‌ی The Equalizer، می‌توان درک کرد چرا دنزل واشینگتن قانون همیشگی‌اش مبنی بر نپذیرفتن دنباله‌ها را کنار گذاشت تا شخصیت مک‌کال را کامل‌تر به تصویر بکشد.

فیلم‌های The Equalizer نخستین فرنچایز سینمایی واشینگتن بودند، چراکه این ستاره تا پیش از این، همیشه از دنباله‌سازی پرهیز کرده بود. پیش‌تر صحبت‌هایی برای ساخت ادامه‌ی فیلم‌هایی همچون Inside Man ساخته‌ی اسپایک لی یا Devil in a Blue Dress، نئونوآر شیک واشینگتن، مطرح بود، ولی هیچ‌یک به نتیجه نرسیدند. فیلم‌های The Equalizer محبوب‌ترین آثار واشینگتن و کارگردان آنتوان فوکوآ هستند و در هر قسمت، شخصیت اصلی داستان (که همان رابرت مک‌کال است) را در مسیر اصلاح اشتباهات مختلف می‌بینیم.

با توجه به گرایش واشینگتن به ژانر اکشن از دهه‌ی ۲۰۰۰ به بعد (مانند آثار Man on Fire یا The Book of Eli)، منطقی بود که فرنچایزی پیدا کند تا بتواند هر چند سال یک‌بار به آن بازگردد. با این‌که پایان The Equalizer 3 ظاهراً به پایان این سری اشاره دارد، خوشحالیم که واشینگتن موافقت کرده دو دنباله‌ی دیگر هم بسازد. هر فیلم تازه لایه‌های بیشتری از شخصیت مک‌کال را آشکار می‌کند، بنابراین برخلاف اکثر آثار دیگر واشینگتن، هنوز داستان‌های زیادی برای روایت درباره‌ی این شخصیت وجود دارد.

پس از آنکه مک‌کال در دهکده‌ای کوچک ایتالیایی دوباره سلامتی‌اش را به دست می‌آورد، انسانیتش را هم بازمی‌یابد و همان‌جاست که خانه‌ی جدیدش را پیدا می‌کند. با پذیرش گذشته و شروعی دوباره برای خوشبختی، The Equalizer 3 مسیر کلی شخصیت مک‌کال را در این فرنچایز به نتیجه می‌رساند. تنها ضعف ساختن فیلم چهارم این خواهد بود که این پایان خوش دوباره به هم خواهد خورد. ولی با این وجود، کسی مثل مک‌کال نمی‌تواند چشمش را به روی ظلم ببندد و بازگشتش به مسیر برقرارکردن عدالت اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.

منبع: اسکرین رنت