خبر روز | تصاویر شخصی، زندگی خصوصی والریا گولینو و بیوگرافی

والریا گولینو (Valeria Golino)، متولد ۲۲ اکتبر ۱۹۶۵ (۳۰ مهر ۱۳۴۴) در شهر ناپل، ایتالیا، بازیگر، مانکن، و کارگردان برجسته ایتالیایی است. او با بیش از ۴۰ سال فعالیت در سینما، به دلیل نقش‌آفرینی در فیلم‌های ایتالیایی و هالیوودی مانند مرد بارانی (۱۹۸۸)، فریدا (۲۰۰۲)، و پرتره یک بانو در آتش (۲۰۱۹) به شهرت جهانی رسیده است. گولینو همچنین به‌عنوان کارگردان با فیلم‌هایی مانند عسل (۲۰۱۳) شناخته می‌شود و یکی از معدود بازیگران ایتالیایی است که در سینمای اروپا و آمریکا موفقیت چشمگیری کسب کرده است.

کودکی و پیشینه

والریا گولینو در ناپل در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد. مادرش، لیزیا گولینو، نقاش یونانی‌تبار، و پدرش، لوئیجی گولینو، استاد ادبیات ایتالیایی بود. او یک برادر بزرگ‌تر به نام الکس دارد که نوازنده ساکسیفون است. والریا در کودکی بین ناپل و آتن (زادگاه مادرش) بزرگ شد و به همین دلیل به دو زبان ایتالیایی و یونانی مسلط است. او از ۱۵ سالگی به‌عنوان مدل فعالیت کرد و در ۱۷ سالگی وارد سینما شد. تجربه‌های چندفرهنگی او در انتخاب نقش‌های متنوع و عمیق تأثیر زیادی داشته است.

حرفه بازیگری

گولینو بازیگری را با فیلم یک شوخی کوچک (۱۹۸۳) به کارگردانی لینا ورتمولر آغاز کرد. او در دهه ۱۹۸۰ با فیلم‌هایی مانند ترس و عشق (۱۹۸۸) در سینمای اروپا به شهرت رسید و سپس با نقش سوزانا در مرد بارانی (۱۹۸۸) در کنار تام کروز و داستین هافمن به مخاطبان هالیوود معرفی شد. از دیگر فیلم‌های برجسته او می‌توان به ترک لاس‌وگاس (۱۹۹۵)، فریدا (۲۰۰۲)، و پرتره یک بانو در آتش (۲۰۱۹) اشاره کرد که در آن‌ها توانایی‌اش در ایفای نقش‌های احساسی و پیچیده را نشان داد. او در ژانرهای مختلف، از درام و کمدی تا فیلم‌های تاریخی، بازی کرده و با کارگردانانی مانند بری لوینسون و سلما هایک همکاری داشته است. گولینو برای بازی در داستان عشق (۱۹۸۶) جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره ونیز را برد.

حرفه کارگردانی

والریا گولینو از سال ۲۰۱۳ با فیلم عسل (Miele) وارد عرصه کارگردانی شد. این فیلم درام که درباره مرگ خودخواسته بود، در بخش نوعی نگاه جشنواره کن نمایش داده شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. او همچنین فیلم یوفوریا (۲۰۱۸) را کارگردانی کرد که در جشنواره کن به نمایش درآمد. گولینو در کارگردانی به مسائل انسانی و اجتماعی با رویکردی حساس و عمیق می‌پردازد و سبک کارگردانی‌اش بازتاب تجربه‌هایش به‌عنوان بازیگر است.

زندگی شخصی

والریا گولینو زندگی شخصی‌اش را تا حد زیادی از رسانه‌ها دور نگه داشته است. او در دهه ۱۹۸۰ با پیتر دل مونته، کارگردان رابطه‌ای کوتاه داشت و در اواخر دهه ۱۹۸۰ با بنیسیو دل تورو، بازیگر، نامزد شد، اما این رابطه پایان یافت. از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ با ریکاردو اسکامارچو، بازیگر ایتالیایی، در رابطه بود. او از سال ۲۰۱۰ با فابریزیو بنتینوگلیو، کارگردان ایتالیایی، زندگی می‌کند، اما اطلاعات رسمی درباره ازدواج یا فرزندان او در دسترس نیست. گولینو در مصاحبه‌ها از عشقش به سفر، ادبیات، و فرهنگ یونانی-ایتالیایی سخن گفته است.

جوایز و افتخارات

• جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره ونیز (۱۹۸۶) برای داستان عشق.
• نامزدی جایزه دیوید دی دوناتلو برای بهترین بازیگر زن در چندین فیلم.
• جایزه نوار نقره‌ای (Nastro d’Argento) برای بهترین بازیگر زن مکمل در فرزند نیکولو (۱۹۹۸).

گولینو همچنین برای کارگردانی عسل مورد تحسین جشنواره‌های بین‌المللی قرار گرفت و به‌عنوان یکی از بازیگران چندوجهی ایتالیا شناخته می‌شود.سبک زندگی و علایقوالریا گولینو به فرهنگ، هنر، و ادبیات علاقه‌مند است و به دلیل ریشه‌های یونانی‌اش، اغلب بین ایتالیا و یونان در رفت‌وآمد است. او به آشپزی مدیترانه‌ای، به‌ویژه غذاهای ناپلی و یونانی، علاقه دارد و در مصاحبه‌ها از سبک زندگی ساده اما پربارش صحبت کرده است. گولینو در شبکه‌های اجتماعی فعال نیست و ترجیح می‌دهد زندگی خصوصی‌اش را از دید عموم دور نگه دارد.

حواشی

گولینو زندگی حرفه‌ای نسبتاً بدون حاشیه‌ای داشته است، اما در دهه ۱۹۸۰ به دلیل رابطه با بنیسیو دل تورو و حضور در هالیوود، شایعاتی درباره زندگی عاطفی‌اش مطرح شد. او همچنین در سال ۲۰۱۳ به دلیل موضوع حساس فیلم عسل (مرگ خودخواسته) با انتقادات محدودی مواجه شد، اما این فیلم به‌طور کلی مورد تحسین قرار گرفت. گولینو با تمرکز بر کارش، از جنجال‌های رسانه‌ای دوری کرده است.

منبع: فرادید