خبر روز | نقد و بررسی انیمیشن The Smurfs اسمورف‌ها درس ارزشمند برای زندگی
نسخه جدید انیمیشن The Smurfs اسمورف‌ها با معرفی شخصیت‌هایی تازه، پیامی درباره هویت فردی و قدرت مهربانی ارائه می‌دهد که هم مخاطبان کودک و هم والدین را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در جدیدترین ماجراجویی اسمورف‌ها، دنیای کوچک و آبی این موجودات محبوب بار دیگر جان می‌گیرد؛ این بار با ترکیبی از نوآوری‌های داستانی، صداپیشگان مطرح و جلوه‌های بصری خلاقانه که جذابیتی دوچندان به این مجموعه کلاسیک می‌بخشند.
در این نسخه نیز مانند آثار پیشین، علاقه‌مندان قدیمی با مضامینی آشنا روبه‌رو می‌شوند؛ از جمله جایگزینی واژه‌ها با کلمه «اسمورف» و فضای کودکانه و مهربان داستان. با این حال، فیلم از همان آغاز با چرخشی نو همراه است. موسیقی تیتراژ آغازین، که ابتدا با ملودی آشنای ساخته هانا-باربرا شروع می‌شود، خیلی زود به آهنگی شاد و پاپ از تایلر تغییر می‌یابد که همراه با رقصی به سبک باسبی برکلی اجرا می‌شود؛ حرکتی که حال و هوای متفاوتی به اثر می‌دهد.
در این میان، شخصیتی جدید با نام «بی‌نام» (با صداپیشگی جیمز کوردن) وارد ماجرا می‌شود. او با لهجه بریتانیایی سخن می‌گوید و دچار بحرانی وجودی است، چراکه هیچ ویژگی بارزی ندارد که هویتش را تعریف کند و نامی به او ببخشد. از آنجاکه نگهبان نام‌ها دیگر ایده‌ای برای او ندارد، بی‌نام به جنگل می‌رود و ترانه‌ای درباره حس غریبه بودن می‌خواند. در همین مسیر، قدرتی جادویی در او بیدار می‌شود که امکان شلیک پرتو نور از دستانش را فراهم می‌سازد. این رخداد توجه رازمِل، جادوگر شرور و برادر شخصیت منفی همیشگی داستان‌های اسمورف، گارگامل (که هر دو توسط جی‌پی کارلیک صداگذاری شده‌اند) را جلب می‌کند. او پاپا اسمورف را اسیر می‌کند و با تهدید به شکنجه، از او می‌خواهد محل پنهان‌بودن کتاب را فاش کند. در این لحظه کن، اسمورفت و بی‌نام با یکدیگر متحد می‌شوند تا پاپا اسمورف را نجات دهند؛ اقدامی که ماجراها و درگیری‌های متعددی را در پی دارد.
صداپیشگان این فیلم در سطحی قابل تحسین ظاهر شده‌اند؛ دن لوی در نقش دستیار آرام رازمِل، ناتاشا لیون با صدایی بی‌نظیر در نقش رهبر گروهی از موجودات پشمالوی نارنجی‌رنگ، و ساندرا اوه به‌عنوان شخصیت شجاع و باانگیزه‌ای به نام «ماکسی». فیلمنامه‌نویس اثر، پم بردی، تضادی هوشمندانه بین دو گروه برادران ایجاد کرده است: برادران شرور که نسبت به یکدیگر و دیگران بی‌رحم هستند و در سوی مقابل، پاپا اسمورف، کن و ران که شجاعانه برای حفظ جامعه‌شان می‌کوشند. جست‌وجوی بی‌نام برای یافتن «آن ویژگی خاص» و پیام‌های انگیزشی درباره امکان‌پذیر بودن هر چیز با همکاری، به‌نحوی لطیف و قابل‌فهم ارائه می‌شود؛ بدون آن‌که مزاحم روند ماجراجویانه داستان شود. شوخی‌های کودکانه همراه با طنزهایی ظریف برای والدین، تعادل مناسبی میان سرگرمی و معنا ایجاد کرده است. در این میان، حضور جانور دوست‌داشتنی‌ای به نام «تاردیگرید» (با صداپیشگی جیمی کیمل) نیز لحظاتی لذت‌بخش رقم می‌زند؛ به‌ویژه با نمایی اضافه در تیتراژ پایانی. از اسمورف جلوه‌های صوتی هم نباید غافل شد؛ یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های فیلم.
