تصویر روز | نگاهی به شیوه متفاوت روایت «سووشون»

در ادامه تصویر روز | این روزها صحبت‌های متعددی از شیوه روایت نرگس آبیار در «سووشون» و سبک فیلمبرداری آن مطرح می‌شود که نگاه‌های موافق، مخالف و ممتنع را در بر گرفته است؛ گاها این موضوع به زبان طنز و کنایه نیز به فضای مجازی کشانده شده؛ همین نگاه باعث شده تا برخی نیز بدون تماشای نسخه کامل قسمت‌های سریال درباره این موضوع اظهار نظر کنند.

اقتباس از یک نسخه ادبی یکی از دشوارترین نوع فیلمسازی در سراسر دنیاست؛ چرا که باید علاوه بر تماشاگران همیشگی آثار که داوران بر حق هستند؛ مخاطبان کتاب و تصویرسازی‌های ذهن آن‌ها را نیز اقناع کنند.

نوع قاب بندی، فضاسازی و حرکت دوربین یک اثر می‌تواند طبق درون مایه اثر، برهه تاریخی آن و شیوه روایت فیلمساز می‌تواند با تمایزهایی همراه باشد. همان طور که در تابلوی نقاشی این هنر و نگاه خالق است اهمیت دارد و نه توجه به چارچوب و حتی کلیشه‌های مرسون.

نرگس آبیار برای روایت «سووشون» شیوه‌ای از روایت را برگزیده که از دل رمان استخراج شده؛ به تصویر کشیدن حالات درونی شخصیت زری و القای آن به مخاطب؛ از طرفی این شیوه روایت گویی حضور مخاطبان را به دل اثر نیز تداعی میکند. به عبارت دیگر سازنده با بازنمایی تصویری رمان برای مخاطبش تصویرسازی کرده است.