خبر روز | برترین‌ها: ۱۰ سکانس‌پلان برتر تاریخ سینما
زمانی که حرف از اعمال دشوار در دنیای سینما می‌شود، فیلمبرداری و تحویل یک سکانس‌پلان بی‌نقص یکی از آنهاست؛ حالا می‌خواهیم به برترین سکانس‌پلان‌های تاریخ سینما نگاهی دقیق‌تر بیندازیم.
عنوان Atonement (2007): صحنه ساحل دانکرک
فیلم Atonement به کارگردانی جو رایت، شامل یک سکانس پنج دقیقه‌ای بدون کات در سواحل دانکرک است که به عنوان یکی از نفس‌گیرترین و عمیق‌ترین استفاده‌های سینما از نماهای بلند شناخته می‌شود. این فقط یک نمایش فنی نیست؛ بلکه اوجی ویرانگر از احساس و روایت بوده که در یک حرکت واحد به تصویر کشیده شده است.
فیلم Children of Men (2006): مجموعه‌ای از سکانس‌پلان حرفه‌ای
عنوان Children of Men به کارگردانی آلفونسو کوارون، فقط با نماهای بلند نقطه‌گذاری نشده؛ بلکه با آن‌ها تعریف می‌شود. نماهای بدون قطع آن فقط تکنیک‌های فنی نیستند؛ آن‌ها قلب ترسیده و تپنده فیلم هستند که تماشاگر را با بی‌سابقه‌ترین شدت و قدرت غریزی به دنیایی در حال فروپاشی پرتاب می‌کنند. آن‌ها کلاس‌های استادی در سینمای غوطه‌ورکننده و نفس‌گیر هستند.
عنوان Oldboy (2003): سکانس‌پلان سورئال چان-ووک
فیلم Oldboy به کارگردانی پارک چان-ووک، شامل یک سکانس سه دقیقه‌ای درگیری در راهرو است که فراتر از یک کورئوگرافی اکشن معمولی، به سفری خام و حماسی در روان از هم پاشیده شخصیت اصلی تبدیل می‌شود. این صحنه بیش از یک نمایش بدلکاری چشمگیر است؛ باله‌ای وحشیانه از خشونت بوده که در یک نمای بی‌وقفه و خشن ثبت شده و جایگاه خود را در میان افسانه‌ای‌ترین نماهای بلند سینما تثبیت کرده است.
فیلم Russian Ark (2002): شاهکارترین دستاورد باورنکردنی تاریخ سینما
عنوان Russian Ark به کارگردانی الکساندر سوکوروف، تنها در فهرست سکانس‌پلان‌های بزرگ قرار ندارد؛ بلکه به عنوان جسورانه‌ترین نوآوری این فهرست ایستاده است. این فیلم در یک نمای بدون کات ۹۶ دقیقه‌ای که ۳۳ اتاق از کاخ زمستانی سن پترزبورگ (موزه هرمیتاژ) را طی می‌کند، به عنوان شگفتی‌ای منحصر به فرد و غیرقابل تکرار در تاریخ سینما ثبت شده است. حضور آن در این فهرست فقط به خاطر طولانی بودن نیست؛ بلکه به این دلیل است که این جریان پیوسته، رویدادی رویایی و عمیق درباره تاریخ روسیه، هنر و گذر زمان خلق می‌کند.
عنوان Hard Boiled (1992): اکشن خالص و بی‌توقف با طعم جان وو
فیلم Hard Boiled ساخته جان وو نه تنها از نماهای بلند استفاده کرده، بلکه آن را به سلاحی برای بازتعریف سینمای اکشن بدل کرده است. در حالی که کل فیلم استادانه ساخته شده، سکانس سه دقیقه‌ای تیراندازی در بیمارستان به عنوان نقطه اوجی خیره‌کننده، ترکیبی جسورانه از تکنیک، نبوغ کورئوگرافی و آدرنالین محض، جایگاه خود را در تاریخ اکشن و میان برترین سکانس‌های تک‌نمای سینما تثبیت کرده است.
فیلم The Player (1992): تعقیبی هشت دقیقه‌ای و نفس‌گیر
عنوان The Player ساخته رابرت آلتمن فقط یک نمای بلند ندارد؛ نمای تعقیبی هشت دقیقه‌ای نفس‌گیر و افتتاحیه آن، بیانیه اصلی فیلم است. بیش از یک نمایش تکنیکی، این معرفی جسورانه و گسترده، در جهان‌سازی طنزآمیز است که اکوسیستم خودخواه و بی‌رحم هالیوود را در یک حرکت بی‌وقفه و بدبینانه به تصویر می‌کشد. این تلفیق بی‌نقص فرم و عملکرد، جایگاه آن را به عنوان یکی از مهم‌ترین سکانس‌های تک‌نمای تاریخ سینما تثبیت کرده است.
عنوان Goodfellas (1990): ترکیب نبوغ مارتین اسکورسیزی و فیلمبرداری بدون کات
فیلم Goodfellas ساخته مارتین اسکورسیزی فقط جذابیت زندگی مافیایی را نشان نمی‌دهد؛ بلکه آن را حس می‌کند، و این بیشتر از هر جای دیگری در نمای استدی کم افسانه‌ای سه دقیقه‌ای که هنری هیل (ری لیوتا) و کارن (لورین براکو) را از در پشتی کلوپ کوپاکابانا عبور می‌دهد، به دست آمده است. این فقط یک شگفتی فنی نیست؛ فریب سینمایی نهایی است، کلاس استادانه‌ای در داستان‌گویی ذهنی که تماشاگر را کاملاً در قدرت مسحورکننده، موسیقی و جذابیت خطرناک دنیای هنری غوطه‌ور می‌کند.
