خبر روز | قلقلی بود و کانال دو آقایی آقای سکوت در دهه شصت

کاراکتر قلقلی در دهه شصت تنها یک شخصیت سرگرم‌کننده نبود. او برای کودکانی که در فضای پرتنش جنگ و محدودیت‌های آن سال‌ها بزرگ می‌شدند، نماینده جهانی شاد و بی‌دغدغه بود. زبانی که هیچ‌گاه کلمه‌ای ادا نمی‌کرد، اما همه‌چیز را می‌رساند.

امروز، پس از گذشت دهه‌ها، بازگشت لاسمی به صدر توجه نشان می‌دهد میراث چنین شخصیت‌هایی فراتر از سرگرمی ساده است. در روزگاری که شبکه‌های اجتماعی هر لحظه کاراکترهای تازه‌ای خلق می‌کنند و محو می‌سازند، هنوز هم نام «قلقلی» می‌تواند ترند شود و موجی از خاطره‌سازی جمعی را به‌راه بیندازد. این اتفاق گواهی است بر اینکه بخشی از فرهنگ کودکانه ایرانی با چهره‌هایی مثل عمو قناد و قلقلی گره خورده و جدایی‌ناپذیر است.

نوستالژی برای خوشبختی کافی نیست

بازگشت شهرام لاسمی به گفت‌وگوهای رسانه‌ای و روایت زندگی‌اش، نه‌تنها بازتاب خاطرات کودکی برای مخاطبان بود، بلکه داستان او یادآور این واقعیت است که نوستالژی به‌تنهایی نان سفره کسی نمی‌شود.