خبر روز | نقد فیلم 28Years Later زیستن در جهانی آلوده!

به گزارش گلی شی به نقل از فرادید، فیلم 28Years Later، به کارگردانی دنی بویل و نویسندگی الکس گارلند، دنباله‌ای بلندپروازانه بر مجموعه‌ای است که با 28Days Later (2002) ژانر وحشت زامبی را بازتعریف کرد. این اثر که در ۲۰ ژوئن ۲۰۲۵ اکران شد، مخاطبان را پس از وقفه‌ای طولانی به جهانی پساآخرالزمانی بازمی‌گرداند که ویروس خشم، تمدن را به زانو درآورده است. با حضور بازیگرانی برجسته چون آرون تیلور-جانسون، جودی کامر، رالف فاینز و آلفی ویلیامز، این فیلم نه‌تنها به ریشه‌های پرهیجان خود وفادار مانده، بلکه با افزودن لایه‌های عمیق‌تر احساسی و اجتماعی، تلاش می‌کند تجربه‌ای نو ارائه دهد.

داستان: سفری پرمخاطره در جزیره‌ای مهجور

28Years Later ما را به ۲۸ سال پس از شیوع ویروس خشم می‌برد، جایی که بازماندگان در جزیره‌ای دورافتاده به نام «هولی آیلند» در شمال شرقی انگلستان پناه گرفته‌اند. این جزیره با قوانین سخت‌گیرانه، به مثابه پناهگاهی در برابر آلوده‌شدگان – انسان‌هایی که ویروس آن‌ها را به موجوداتی خشمگین و سریع بدل کرده – عمل می‌کند. داستان بر خانواده‌ای متمرکز است: جیمی (آرون تیلور-جانسون)، همسرش ایسلا (جودی کامر) و پسر نوجوانشان اسپایک (آلفی ویلیامز). هنگامی که مریضی در چهره مادر خانواده رخ می‌نمایاند، اسپایک مجبور می‌شود جزیره را ترک کرده و به سرزمین اصلی سفر کند تا راه‌حلی بیابد. این سفر، او را با تهدیدات جدیدی از جمله آلوده‌شدگانی که به شکلی غیرمنتظره تکامل یافته‌اند و گروه‌های بازماندگان مرموز مواجه می‌کند.

کارگردانی و تصویربرداری

امضای بصری بویلدنی بویل، کارگردانی که با آثاری چون «قطاربازی» و «زاغه‌نشین میلیونر» شناخته می‌شود، در 28Years Later بار دیگر توانایی خود در خلق تصاویری تأثیرگذار را به نمایش می‌گذارد. او با بهره‌گیری از دوربین‌های دیجیتال سبک، حس فوریت و هراس را در صحنه‌های تعقیب و گریز با آلوده‌شدگان زنده می‌کند. برخلاف فضای شهری و خشن فیلم نخست، این اثر به سوی زیبایی‌شناسی روستایی و شاعرانه حرکت کرده است.

بازیگری: درخشش ستارگان در دل وحشت

بازیگران 28Years Later یکی از نقاط قوت اصلی فیلم هستند. آلفی ویلیامز در نقش اسپایک، نوجوانی که در مرز معصومیت و بلوغ قرار دارد، اجرایی صادقانه و تأثیرگذار ارائه می‌دهد. او حس کنجکاوی و ترس را در مواجهه با خطرات سرزمین اصلی به‌خوبی منتقل می‌کند و به شخصیتی بدل می‌شود که مخاطب به راحتی با او همذات‌پنداری می‌کند.

مضامین: کاوش در اضطراب‌های معاصر

28Years Later فراتر از یک فیلم وحشت زامبی‌محور، به موضوعات عمیق‌تری می‌پردازد که بازتاب‌دهنده نگرانی‌های معاصر است. جزیره «هولی آیلند» به مثابه استعاره‌ای از انزواگرایی عمل می‌کند – جامعه‌ای که از ترس جهان بیرون، خود را در قفسی خودساخته محبوس کرده است. این مضمون، اشاره‌ای ظریف به مسائل اجتماعی مانند انزوای پس از همه‌گیری‌های جهانی و گرایش‌های ملی‌گرایانه در بریتانیا دارد. گارلند همچنین با تمرکز بر رابطه اسپایک و خانواده‌اش، مضامین بلوغ و پیوندهای خانوادگی را در بستری از وحشت کاوش می‌کند.

مقایسه با آثار پیشین و کاستی‌ها

در مقایسه با 28Days Later، که با معرفی زامبی‌های سریع انقلابی در ژانر وحشت ایجاد کرد، 28Years Later کمتر نوآورانه اما پخته‌تر است. اگر فیلم نخست بر وحشت شهری تمرکز داشت، این اثر فضایی روستایی و تأمل‌برانگیز را برگزیده است. نسبت به 28Weeks Later (2007)، که بر مسائل نظامی متمرکز بود، این فیلم به روابط انسانی و نقد اجتماعی توجه بیشتری نشان می‌دهد. نبود ارجاعات مستقیم به آثار پیشین، از تکرار نوستالژیک پرهیز کرده و به فیلم تازگی بخشیده است.

نتیجه‌گیری: گامی جسورانه در مسیری نو

28Years Later بازگشتی قدرتمند به جهانی است که دنی بویل و الکس گارلند خلق کرده‌اند. با تصاویری خیره‌کننده، بازیگری تأثیرگذار و مضامینی که اضطراب‌های معاصر را کاوش می‌کنند، این فیلم تجربه‌ای است که هم طرفداران قدیمی مجموعه و هم مخاطبان جدید را به خود جلب می‌کند. با وجود برخی ناهمگونی‌ها در لحن و ریتم، اثر موفق می‌شود وحشت را با عمق احساسی درآمیزد و راه را برای سه‌گانه‌ای جدید هموار کند. اگر به فیلم‌های وحشتی که فراتر از ترساندن، داستانی معنادار روایت می‌کنند علاقه‌مندید، 28Years Later ارزش تماشا را دارد. این فیلم نشان می‌دهد که ویروس خشم هنوز زنده است – و سینمای بویل و گارلند نیز.

منبع: گیمفا