خبر روز | نقد و بررسی فیلم هیچ‌کس ۲
قسمت دوم فیلم «هیچ‌کس» با ترکیبی از اکشن خشن، کمدی سیاه و نقش‌آفرینی پرانرژی بازیگران، داستان تعطیلات خانوادگی هاچ را روایت می‌کند که به رویارویی مرگبار با مافیای محلی بدل می‌شود.
داستان با یک اتفاق کوچک آغاز می‌شود؛ مشاجره‌ای در سالن بازی‌های ویدئویی میان برَدی و پسری دیگر که او را به تلاش برای جلب توجه نامزدش متهم می‌کند. درگیری بالا می‌گیرد و یک نگهبان بیش‌ازحد خشن، به اشتباه به سر دختر کوچک هاچ ضربه می‌زند. هاچ خانواده‌اش را از محل خارج می‌کند، اما به بهانه جا گذاشتن تلفن همراهش بازمی‌گردد تا به معنای واقعی کلمه با کارکنان سالن تسویه‌حساب کند. این ماجرا باعث خشم کلانتر تندخو و قلدر شهر (کالین هنکس، در نقشی متفاوت از کلیشه‌هایش) و مالک فاسد شهربازی (جان اورتیز) می‌شود که تصمیم می‌گیرند از این پدر خانواده دردسرساز انتقام بگیرند.
البته باید اذعان کرد که فرمول فیلم در طول مدت زمانش کمی تکراری می‌شود، به‌خصوص در نبرد نهایی که هرچند خوش‌ساخت و پرهیجان است، اما حس آشنایی دارد. در این سکانس، هاچ به همراه پدر سالخورده و برادرخوانده‌اش «هری» (آر.زی.اِی)، در شهربازی پر از تله با افراد مسلح لندینا مبارزه می‌کنند. با این حال، سرعت بالای روایت (فیلم تنها ۸۹ دقیقه زمان دارد) باعث می‌شود مخاطب بدون احساس خستگی، تا پایان همراه باشد. در طول مسیر، صحنه‌های اکشن تماشایی و شوخ‌طبعی خشک و گزنده به‌اندازه‌ای زیاد است که فیلم را به اثری سرگرم‌کننده بدل می‌کند. همان‌طور که هاچ خسته در جایی از فیلم می‌گوید: «پلامرویل به‌اندازه‌ای که در خاطرم بود، دوستانه نیست.»
این گفته برای نقش‌آفرینی شارون استون بیش از همه صدق می‌کند. او در نقش یک ضدقهرمان زن شبیه به کروئلا دویل، آشکارا از بازی‌اش لذت می‌برد و حتی در صحنه‌ای، نوعی رقص شیطانی اجرا می‌کند. بازی او در این فیلم ظریف و کم‌اغراق نیست و البته نیازی هم نیست؛ چون در دنیای «هیچ‌کس»، اغراق و بی‌پروایی بخشی از لذت تماشا است.
