خبر روز | نقد فیلم Eenie Meanie تصادف زنجیره‌ای ژانرها
یک فیلم گم‌شده در پیچ‌وخم‌های ژانر؛ وقتی فرمول از کار می‌افتد! گاهی یک فیلم نه بد است و نه خوب، فقط وجود دارد. اکنون فیلم Eenie Meanie یکی از همان آثار است؛ تلاشی خودجوش که قصد دارد دل تماشاگر را با ترکیبی از اکشن، کمدی سیاه و درام شخصیتی ببرد، اما در نهایت تنها سایه‌ای از فیلم‌هایی را به یاد می‌آورد که پیش از این بارها دیده‌ایم.
فیلم‌های استریمینگ امروزه اغلب مانند فست‌فود سینما هستند؛ سریع آماده می‌شوند، زود مصرف می‌شوند و به ندرت طعمی ماندگار از خود به جای می‌گذارند. فیلم Eenie Meanie نیز از این قاعده مستثنی نیست. کارگردان و نویسنده، شان سیمونز، که پیشینه‌اش در ساخت سریال‌های تلویزیونی قابل توجه است (سریال اسپین‌آف جان‌ویک)، این بار قدم به عرصه سینما گذاشته، اما انگار دوربین را گم کرده است. داستان این اثر حول محور ادی مینی می‌چرخد، زنی که زندگی آرام خود را رها می‌کند تا یک «کار آخر» انجام دهد و جان معشوق سابقش را از مرگ نجات دهد. این طرح کلاسیک اگرچه تکراری است، اما همیشه ظرفیت دراماتیک خود را دارد. مشکل آنجاست که سیمونز نه بر عمق شخصیت‌ها تمرکز می‌کند و نه بر ساختار منسجم روایت. به جای آن، صحنه‌های اکشن و گفت‌وگوهای توخالی را پشت سر هم می‌چیند، بی‌آنکه هیچ‌کدام به درستی پرداخت شده باشند.
باید بدانید فیلم‌های سرقتی موفق، مانند یک معادله دقیق هستند؛ ترکیبی از شخصیت‌های جذاب، طرحی هوشمندانه، ریتمی تند و فریم‌بندی‌ای خاص که بیننده را از اولین دقیقه تا پایان میخکوب نگه می‌دارد. متأسفانه «اِنی‌مینی» به عنوان اولین فیلم بلند شان سیمونز، نه تنها از حل این معادله عاجز است، بلکه به نظر می‌رسد اصل موضوع را هم به کلی فراموش کرده است. این اثر که با بودجه‌ای پنجاه میلیون دلاری و بازیگرانی نام‌آشنا می‌توانست یک سرگرمی تماشایی باشد، در نهایت به یک تجربه خسته‌کننده و گیج‌کننده تبدیل شده که تنها سوالی که برای تماشاگر باقی می‌گذارد این است: «این همه پول و استعداد دقیقاً کجا هدر رفت؟»
در نهایت، Eenie Meanie یک شکست چندوجهی است. این فیلم نه یک تریلر سرقتی هیجان‌انگیز است، نه یک کمدی خنده‌دار و نه یک درام تاثیرگذار. این فیلم، نمونه‌ای کلاسیک از یک پروژه گم‌گشته است که هیچ‌کس از فیلمنامه‌نویس و کارگردان گرفته تا استودیو نمی‌دانسته قرار است در نهایت چه چیزی تحویل دهد. نتیجه، یک اثر کسل‌کننده، بینظم و به طرز دردناکی معمولی است که حتی از عناصر سرگرم‌کننده پیش‌پاافتاده نیز بی‌بهره است.
