خبر روز | تام هاردی از روش بازیگری متد متنفر است و دلیلش ممکن است شما را شگفت‌زده کند
بازیگری بی‌تردید یکی از پر‌سوء‌تفاهم‌ترین هنرها در عصر کنونی رسانه‌های اجتماعی است و تام هاردی در این‌باره نظر متفاوتی دارد.بسیاری از علاقه‌مندان سینما در تشخیص مرز میان شخصیت و بازیگر دچار سردرگمی هستند و از آنجا که روش هر بازیگر با ظرافت‌های زیادی همراه است، تنها تعداد اندکی می‌توانند جزئیات مربوط به آماده‌سازی آن‌ها را بفهمند. در همین راستا، شاید بتوان گفت تام هاردی از جمله بازیگرانی است که بیش از هر کس دیگری دچار سوء برداشت از سوی مخاطبان شده است.
برخی ممکن است تصور کنند توانایی هاردی در جان‌بخشی به این همه شخصیت متنوع به دلیل به‌کارگیری روش بازیگری متد (Method acting) است، اما او به سرعت چنین چیزی را رد می‌کند. روش بازیگری متد که توسط کنستانتین استانیسلاوسکی در دهه ۱۹۳۰ پایه‌گذاری شد، تکنیکی است که در آن بازیگر احساسات و تجربیات یک شخصیت را در خود درونی می‌کند و رویکردی کاملاً عاطفی به بازیگری دارد. با این حال، هرچند جوایز اسکار متعددی به بازیگرانی چون رابرت دنیرو، مارلون براندو و هیلاری سوانک که طی سال‌ها از این روش استفاده کرده‌اند تعلق گرفته، شنیدن نظر صریح یک بازیگر درباره این تکنیک بازیگری اهمیت دارد.
با این وجود، این شیوه برای خود بازیگران و حتی گروه تولید مشکلاتی به بار می‌آورد. این روش گاه به سلامت روانی بازیگر آسیب جدی می‌زند و رنج طاقت‌فرسایی تحمیل می‌کند و معمولاً باعث آشفتگی‌های غیرضروری در صحنه می‌شود. کافی است تصور کنیم همکاری با ال پاچینو چگونه بوده زمانی که برای فیلم Scent of a Woman به‌طور کامل خود را نابینا کرده بود یا دنیل دی-لوییس که در جریان ساخت The Crucible از شستن خودداری می‌کرد.
در نهایت، روش متد این واقعیت را نادیده می‌گیرد که بازیگری فرآیند تجسم یک شخصیت و انتقال احساسات او است، نه یک دگردیسی کامل که به رنج روحی بازیگر و همکارانش منجر شود. در واقع، به نظر می‌رسد روش بازیگری متد راهی باشد برای توجیه این باور نادرست که یک بازیگر باید «رنج بکشد» تا هنر واقعی را خلق کند. سخنان تام هاردی بیش از پیش آشکار می‌کند که چنین روشی غیرضروری است، چرا که اگر او می‌تواند بدون اتکا به بازیگری متد چنین نقش‌های درخشان و متنوعی بیافریند، بدیهی است که این شیوه نمی‌تواند روش برتر بازیگری باشد.
